Οι Autocatalytica ξεκίνησαν την πορεία τους το 2009 χάρης τον πρώην κιθαρίστα των Ex Kathedra, Eric Thorfinnson. Πρόκειται για ένα progressive metal συγκρότημα από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Στα έντεκα χρόνια της πορείας τους έχουν κυκλοφορήσει ένα demo, ένα ΕΡ και τρία full-length albums. Πρόσφατα κυκλοφόρησε και το τέταρτο ολοκληρωμένο album τους με τον τίτλο “Powerclashing Maximalism”.
Ο δίσκος αποτελείται από οχτώ κομμάτια που η διάρκειά τους ξεκινάει από τα δύο και καταλήγει στα έξι λεπτά. Όπως ανέφερα προηγουμένως, πρόκειται για progressive συγκρότημα. Τι γίνεται όμως όταν προκύπτει να είναι και progressive αλλά και metalcore; Μη μου πείτε ότι τα περισσότερα από τα φωνητικά και κυρίως τα πρώτα τραγούδια “Bordun” και “Zippler” δεν είναι metalcore. Είναι και παραείναι.
Στα τριάντα εφτά λεπτά που διαρκεί συνολικά το album, δεν μπορώ να πω ότι δεν μου πέρασε πολλές φορές η σκέψη να το κλείσω και να συνεχίσω τη ζωή μου σαν να μην το άκουσα ποτέ. Αυτή η σύγχυση στη μελωδία όχι απλά με κούρασε, με τάραξε μέχρι αηδίας. Κοντά σαράντα λεπτά και τα νεύρα μου παίξανε.
Να ξεκαθαρίσω κάτι. Από τότε που έγινα μέλος του περιοδικού, εκτίμησα λίγο περισσότερο το metalcore. Δεν το λατρεύω αλλά πλέον ακούω και δυο-τρία core συγκροτήματα. Υπάρχουν αρκετά καλές δουλειές άμα κάτσεις και ασχοληθείς. Αυτό που συμβαίνει όμως στο “Powerclashing Maximalism” δεν μπορώ να το διαχειριστώ. Κακοί ήχοι, μέτρια φωνητικά.
Μετά από πάρα πολύ καιρό, κατάφεραν και με έκαναν να βρω το χειρότερο τραγούδι της λίστας. Το “Cheggo” κέρδισε επάξια τον τίτλο. Κυρίως για αυτό ευθύνεται το μοτίβο στις κιθάρες. Δεν διαφωνώ στο ότι ο άλλος έχει κουραστεί για να βγει αυτό το αποτέλεσμα, δεν αρέσουν όλα σε όλους όμως. Για αυτό άλλωστε και η βαθμολογία θα είναι καθαρά για την προσπάθεια και όχι για το αποτέλεσμα.
Για να ολοκληρώνουμε λοιπόν, προσωπικά δεν βρήκα κάτι που να θεωρώ καλό σε αυτό το album. Ίσως δεν τον εκτίμησα όπως πρέπει, ίσως πάλι όχι. Η προσπάθεια μετράει και αυτό μου αρκεί.
5/10
Χριστίνα Γιαννούλη
giannouli.christina3@gmail.com
