Οι Pathology ιδρύθηκαν το 2006 στο San Diego της California, ασχέτως αν δεν τους δώσαμε ποτέ την πρέπουσα σημασία όλα αυτά τα χρόνια (με έλκυαν τα φοβερά τους εξώφυλλα) και έχουν μια σταθερή πορεία στην brutal death metal σκηνή. Μετά από δέκα άλμπουμ, δισκογραφώντας σχεδόν κάθε χρόνο, οι κόποι τους ανταμείφθηκαν μιας και έφτασε η στιγμή να ενταχθούν στο roster της Nuclear Blast.
Απ’ τις λίγες μπάντες τέτοιου είδους που εντάσσονται σε αυτή την εταιρία, η οποία δεν μας έχει συνηθίσει να κάνει κινήσεις σε τόσο extreme στυλ πέρα από κάποια μεγάλα ονόματα, που είχαν κάνει πέρασμα από την Roadrunner στα 90s ή προϋπήρχαν στην εταιρία. Με την τωρινή σύνθεση των Pathology να βρίσκεται στο αποκορύφωμά της, συναντάμε τον ιδρυτή Dave Astor στα drums, τον Daniel Richardson στην κιθάρα, τον μπασίστα Richard Jackson και τον τραγουδιστή Obie Flett να ορίζουν την ιδανική σύνθεση.
Οι Pathology πρέπει να ανήκουν στην ελίτ και να θεωρούνται ισάξιοι των Cerebral Bore, Skinless, Devourment, Benighted, Cattle Decapitation και άλλων, αφού με έντεκα άλμπουμ σε δεκαέξι χρόνια, δείχνουν την εργατικότητά τους και την προσήλωση σε αυτό που κάνουν με πάθος και αφοσίωση. Ο τίτλος του άλμπουμ προέρχεται από ένα τραγούδι προηγούμενου δίσκου της μπάντας και συγκεκριμένα από το “The Time Of Great Purification” (2012) και είναι άρρηκτα συνυφασμένος με την παγκόσμια πανδημία και τις καταστάσεις που βιώνουμε, ενώ απ’ ότι φαίνεται θα τραβήξει πολύ αυτό το πράγμα με τις συνεχείς μεταλλάξεις.
Οι στίχοι στο άλμπουμ πέρα από αναφορές στην πανδημία, πραγματεύονται με τα γενικά δεινά της ανθρώπινης κατάστασης, όπως επίσης και τις τελετουργίες θανάτου, φόνους εκ προμελέτης, μέχρι βασανιστήρια και εθισμό. Ο παρανοϊκός ιερέας που κοσμούσε μερικά εξώφυλλα των Pathology κατά το παρελθόν, κάνει την επανεμφάνισή του ως ένα ανώτερο ζόμπι φιλοτεχνημένο από έναν παλιό γνώριμο της μπάντας, τον Par Olofsson. Για τη μίξη και το mastering το συγκρότημα προτίμησε τον Zach Ohren (Machine Head, All Shall Perish, Brain Drill) ξανά, με μια τούμπανο, καλογυαλισμένη παραγωγή, αποτυπώνοντας την αγριότητα της μπάντας με έναν βάρβαρο ήχο στα κομμάτια τους.
Το μείγμα από τα ανελέητα, καταστροφικά drums και τα βίαια, διεστραμμένα riffs, βγαίνει heavy και δυναμικό με αρκετές μελωδικές γραμμές και κάποιες αναλαμπές μοντέρνων στοιχείων. Το “The Everlasting Plague”, πέρα απ’ τα γρήγορα κτηνώδη σημεία και τα βίαια grindcore περάσματα, ξεχειλίζει από heavy grooves, σκοτεινά σημεία, εναρμονίζοντας τη μουσική των Pathology στο έπακρο. Τέλος, να σταθούμε και στη μοχθηρότητα που βγάζει ο Obie Flett καθ’ όλη τη διάρκεια του δίσκου με τα σαρωτικά guttural φωνητικά του μέσα σε αυτή την μουσική επίθεση που εξαπολύουν.
8/10
Γιώργος Αθανασίου
athargos@gmail.gr
