Οι Der Weg Einer Freiheit είναι ένα γερμανικό black metal συγκρότημα, από την πόλη Würzburg, το οποίο ιδρύθηκε από τους Nikita Kamprad και Tobias Jaschinsky, το 2009. Οι δυο τους ήταν μαζί στους Frostgrim και στους Fuck Your Shadow From Behind και όταν οι δεύτεροι διαλύθηκαν το 2010, επικεντρώθηκαν στη μπάντα τους και κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους, με τον Jaschinsky στα φωνητικά και τον Kamprad σε όλα τα όργανα. Την ίδια χρονιά προστέθηκε στις τάξεις τους ο Tobias Schuler, που ανέλαβε τα τύμπανα, ενώ το 2012, όταν αποχώρησε ο Jaschinsky, ο Kamprad ανέλαβε τα φωνητικά.
Η μπάντα είχε αρκετές αλλαγές στη σύνθεσή της έως το 2017, όταν ήρθαν ο μπασίστας Nico Ziska και ο κιθαρίστας Nicolas Rausch και με αυτή τη σύνθεση κυκλοφορούν φέτος τον πέμπτο τους δίσκο, με τίτλο “Noctvrn”. Αν υπάρχει κάποιο στυλ του black metal που αγαπώ είναι εκείνο στο οποίο ο κλασικός black ήχος συνδυάζεται με τις στενάχωρες και λυρικές μελωδίες, που ακούγονται συνήθως σε post-rock κυκλοφορίες, αλλά και με στενάχωρα και σπαραχτικά φωνητικά, με το αποτέλεσμα να είναι τόσο σκοτεινό όσο και όμορφα μελαγχολικό. Και είναι ακριβώς αυτό που ακούει κανείς στο “Noctvrn”, οπότε για μένα αυτός είναι ένας δίσκος που απόλαυσα στο έπακρο από την αρχή μέχρι το τέλος.
Οι Γερμανοί έχουν παντρέψει με εξαιρετικό τρόπο το κομμάτι της μελωδίας και της ατμόσφαιρας με τις γρήγορες ταχύτητες και με τη σκοτεινιά και το ζόφος, που αναδύεται έτσι κι αλλιώς από το black metal. Ήδη κατά τη διάρκεια των καταιγιστικών ξεσπασμάτων, με τα blast beats και τα γρήγορα τσιριχτά φωνητικά, οι κιθάρες ακούγονται μελωδικές στο πίσω μέρος και είτε μας χαρίζουν παγωμένες μελωδίες (όπως είθισται στο συγκεκριμένο είδος) είτε στενάχωρες και μελαγχολικές, δημιουργώντας έτσι μια πολύ όμορφη αντίθεση.
Βέβαια, όσο και αν ωραίες είναι αυτές οι δυνατές στιγμές (τόσο από πλευράς δυνατής μουσικής όσο και από πλευράς δυνατών συναισθημάτων που αναδύονται), η αλήθεια είναι ότι η μαγεία ξεδιπλώνεται στις πιο αργές στιγμές του δίσκου. Και αυτό γιατί εκεί μπορείς να απολαύσεις στο μέγιστο βαθμό όλη τη στεναχώρια, μελαγχολία και νοσταλγία που δημιουργεί η μουσική των Γερμανών και κυρίως οι κιθάρες. Και είναι που, επίσης, εκεί η φωνή του Kamprad δίνει τον καλύτερό της εαυτό, με τα δυνατά και απεγνωσμένα φωνητικά που βγάζουν έναν απίστευτο σπαραγμό που ταιριάζουν ανατριχιαστικά όμορφα με τη λυρικότητα που αναδύεται από τη μουσική.
Πέρα από τις προαναφερθέντες στιγμές του δίσκου, υπάρχουν και κάποια περάσματα, όπου η μουσική γίνεται πολύ πιο ατμοσφαιρική και μινιμαλιστική, με αργές όμορφες μελωδίες και καθαρά φωνητικά, κατεβάζοντας έτσι τους τόνους και αλλάζοντας το ύφος του δίσκου. Αυτό το συναντάμε στο εισαγωγικό και ορχηστρικό κομμάτι “Finisterre II”, στο πρώτο μισό του τελευταίου τραγουδιού “Haven” αλλά κυρίως σε διάφορα σημεία του “Immortal”, στο οποίο έχει δοθεί μια πιο ατμοσφαιρική rock χροιά.
Είναι αλήθεια πως μέχρι τώρα δεν είχα ακούσει τις προηγούμενες κυκλοφορίες των Der Weg Einer Freiheit αλλά σίγουρα μετά το “Noctvrn” θα αναζητήσω τους άλλους τέσσερις δίσκους για να τους ακούσω, καθώς πραγματικά ο καινούριος δίσκος των Γερμανών και με μάγεψε με τις υπέροχες μελωδίες του και με συνεπήρε με τη δύναμή του. Και είναι εξαιρετικός ο τρόπος με τον οποίο πάντρεψαν τη μελαγχολία με τη σκοτεινιά και τη λυρικότητα με την καταιγιστική μουσική. Όποιος γουστάρει το μελωδικό black metal είναι παραπάνω από σίγουρο πως θα αγαπήσει αυτό το δίσκο και πως θα τον ακούσει πάρα πολλές φορές.
8,5/10
Μίνως Ντοκόπουλος
[email protected]
