Καμιά φορά έρχονται ευχάριστες εκπλήξεις από εκεί που δεν το περιμένεις. Μια τέτοια είναι και το “Eternal Misery” των Decayed Flesh. Πρόκειται για το ντεμπούτο μιας νεοσύστατης μπάντας, με μόλις δύο χρόνια ύπαρξης, που μας έρχεται από την Ινδονησία. Η τριάδα παίζει υπερτεχνικό brutal death metal, με βασικές επιρροές συγκροτήματα όπως οι Morbid Angel και οι Hate Eternal. Δύσκολη πίστα αλλά δείχνει ότι τουλάχιστον ξεκινούν με τις σωστές βάσεις.
Το αξιοπρόσεκτο groove και τα φωνητικά των Anggit Rizky και Raden Aces, που εκτελούν εξίσου επιτυχημένα χρέη μπασίστα και κιθαρίστα αντίστοιχα, είναι τα δύο στοιχεία που κερδίζουν την προσοχή εδώ. Είναι ικανά να βάλουν την Νοτιοανατολική Ασία στο χάρτη του ακραίου ήχου; Ίσως. Ο ήχος της Florida είναι καθ’ όλα πολυπαιγμένος αλλά μιλάμε για πρώτο δίσκο. Οπότε εικάζω ότι αν υπάρχει διάθεση από μέρους της μπάντας, θα υπάρξει εξέλιξη και χτίσιμο ενός πιο προσωπικού ήχου, καθώς η πορεία της εξελίσσεται στο χρόνο.
Προς το παρόν, το συγκρότημα ακούγεται εξαιρετικά ορεξάτο αλλά δεν μπορείς να αγνοήσεις καίρια λάθη που έχουν γίνει στην παραγωγή. Το μεγαλύτερο πρόβλημα εντοπίζεται στα τύμπανα και εμφανίζεται κυρίως στο πρώτο μισό του δίσκου. Ο drummer Lukman Robi δεν είναι θεμελιωδώς κακός στο παίξιμό του και έχει να παρουσιάσει ορισμένες καλές ιδέες. Αλλά ο ήχος δεν είναι ξεκάθαρα με το μέρος του. Επίσης, κάποιες στιγμές υπάρχουν θέματα συντονισμού που στρέφουν την προσοχή του ακροατή σε εντελώς λάθος μέρος.
Είναι σίγουρο ότι το “Eternal Misery” επιδέχεται συνθετικών και εκτελεστικών βελτιώσεων. Το συγκρότημα πρέπει να πειραματιστεί περισσότερο στο studio για να βρει τα πατήματά του. Φαίνεται μια ήδη υπάρχουσα καλή μαγιά αλλά μιλάμε για το συγκεκριμένο είδος. Κι οι απαιτήσεις που έχει ο μέσος οπαδός για την παραγωγή ενός δίσκου, είναι πολύ συγκεκριμένες. Μάλιστα, έχουν θεμελιωθεί έτσι γιατί είναι τέτοια η φύση του τεχνικού death metal, που είναι αδύνατο να ακουστεί όπως πρέπει, αν παρεκκλίνει κανείς έστω και λίγο από αυτές.
5,5/10
Χρύσα Γιουρμετάκη
chrysag.nioti@gmail.com
