Όταν σκέφτομαι την Ινδία, μου έρχονται στο μυαλό το “Indiana Jones & The Temple Of Doom”, ίσως ο αγαπημένος μου τρόπος να μαγειρέψεις ένα κοτόπουλο (με σάλτσα κάρυ) και όσον αφορά τη μουσική μας κάποια κατεστραμμένα black / death συγκροτήματα της κακιάς ώρας. Φανταστείτε την έκπληξη μου ανοίγοντας το press report να διαπιστώνω πως οι Blood & Iron έρχονται από το Μπανγκαλόρ και ότι το “Voices Of Eternity” είναι πλέον η τρίτη κυκλοφορία των classic heavy / power metalers. Oι Blood & Iron αποτελούνται ουσιαστικά από τρία μέλη τον Ashish Shetty – κιθάρες / μπάσο, τον Vikram Bains – κιθάρες και τον Praveen – τύμπανα. Για τις ανάγκες του άλμπουμ στα φωνητικά δανείζονται τον Giles Lavery (X-Dragonsclaw και X-Warlord). Αν πρέπει να χαρακτηρίσουμε την μουσική τους και τις βασικές τους επιρροές, αυτές πάνε πίσω στη δεκαετία του ’80, στο κλασσικό heavy / power και στους πολύ πρώιμους Queensryche και Fates Warning. Βάζοντας μια πινελιά από Iced Earth και κάποια Iron Maiden στοιχεία, η συνταγή είναι έτοιμη. Δυστυχώς κάποιος στην Pure Steel Records τα έκανε μαντάρα στο promo cd στο οποίο άλλοι τίτλοι αναγράφονται και άλλο κομμάτι παίζει. Λόγω αυτού δεν μπορώ να κάνω κάποια αναφορά σε τραγούδια, εκτός από αυτά που καταλαβαίνω τους στίχους. Ο δίσκος λοιπόν ακούγεται ευχάριστα, με αρκετά πιασιάρικα ρεφραίν, αρκετές twin κιθάρες και εμμένει σε mid-tempo ρυθμούς με δολοφονικά riff όπως παιζόντουσαν το ’80. Επίσης η καταπληκτική απόδοση του Lavery (βλέπε Geoff Tate) απλά ανεβάζει τα κομμάτια σε ένα άλλο επίπεδο. Πιστεύω πως αν δεν υπήρχε μια τέτοια αξιόλογη φωνή, ο δίσκος θα ήταν κάτω του μετρίου. Αν θα έπρεπε να ξεχωρίσω κάποια κομμάτια (στήνοντας καραούλι στα ρεφραίν για να αναγνωρίσω τίτλους) αυτά θα ήταν το opener “Eternal Rites” με την όμορφη ακουστική εισαγωγή του, το “Legions” στο οποίο παρατηρώ κάποια πιο σύγχρονα στοιχεία στον ρυθμό και στα riff και τον Lavery να παραδίδει μαθήματα φωνητικής, το “Burning Bridges” που ίσως είναι το καλύτερο του album με το πολύ ωραίο μελωδικό ρεφρέν και το killer riff του, και τέλος το κλείσιμο του δίσκου “Underground Rebellion” το οποίο είναι δυναμικότατο και αφήνει μια ωραία ανάμνηση. Οι Blood & Iron είναι αρκετά καλοί τεχνικά, και παρατηρεί κανείς κάποια πολύ μικρά progressive στοιχεία σε ορισμένα κομμάτια. Το σύνολο του δίσκου είναι άνισο, με κάποιες αρκετά καλές στιγμές και κάποιες αρκετά μέτριες. Θα προτιμούσα τους Blood & Iron να κάνουν κάτι πιο πρωτότυπο από αυτό που παίζουν, και θα ήταν αρκετά ενδιαφέρον να προσπαθήσουν να βάλουν στοιχεία της παραδοσιακής τους μουσικής στον ήχο τους. Αν θα ακούσω ξανά το “Voices Of Eternity”; Μάλλον όχι. Όσοι αρέσκονται στις επιρροές των Blood & Iron (σαν εμένα) θα βρουν κάποια καλά στοιχεία αλλά τίποτα παραπάνω. Προτείνεται μόνο σε όσους είναι πωρωμένοι με το είδος. Οι υπόλοιποι ας ακούσουν κάποια δείγματα πρώτα.
6/10
Δημήτρης Σταύρος
