Ξεκινώντας την ακρόαση του “Days Of Downfall”, διαπίστωσα πως έχει περάσει πάρα πολύς καιρός από την τελευταία φορά που άκουσα κάτι καινούριο από τον χώρο του μοντέρνου metal. Και είναι αυτό το είδος που παίζουν οι Παριζιάνοι 9 Fake Reasons στον πρώτο τους δίσκο και όχι αυτό το αντιαισθητικό και αδόκιμο Alternative Metal που αναφέρουν. Στα τρία χρόνια που υφίστανται σαν μπάντα, έχουν κυκλοφορήσει ένα EP και δύο singles, τα οποία (όπως και το άλμπουμ), αντλούν τις επιρροές τους από την σύγχρονη σκηνή περισσότερο, αναμειγνύοντας τον καθαρό στακάτο ήχο των Rammstein, μελωδίες από Stone Sour και Disturbed, το μοντέρνο hard rock feeling συγκροτημάτων όπως οι Alter Bridge, το πιο pop σκεπτικό των 3 Doors Down, H.I.M. και Shinedown. Είναι αυτή η ικανότητα σωστής ανάμειξης που δίνει χαρακτήρα στην μπάντα έτσι ώστε να καταφέρνει να βγάζει ένα αποτέλεσμα που δεν ακούγεται σαν κακοφτιαγμένο κολάζ διάφορων καλλιτεχνών. Ως γλώσσα έκφρασης επιλέγουν τα αγγλικά, βλέποντας πως έτσι θα αγγίξουν μεγαλύτερο κομμάτι του κοινού, με στίχους καλογραμμένους αν και λίγο κλισαρισμένα φαιδρούς ώρες ώρες. Άρα λοιπόν μιλάμε για πιασάρικα τραγούδια, με όμορφα ρυθμικά σημεία, καλοδουλεμένα ραδιοφωνικά ρεφρέν, φωνητικά που γρετζάρουν αρκετά χωρίς να παραμορφώνονται, διάσπαρτα σημεία με πιάνο ή πλήκτρα στο background σε πιο διακοσμητικό ρόλο. Ο ήχος είναι αρκετά καλογυαλισμένος σύμφωνα με τις προσταγές του είδους, δίνοντας λίγο παραπάνω ένταση στις φωνές απ’ ότι στις κιθάρες, κάνοντάς το πιο εύπεπτο και αυξάνοντας το ακροατήριο στο οποίο απευθύνεται. Δεν μπόρεσα να εντοπίσω κάποιο χτυπητό hit ανάμεσα στα τραγούδια, αφού ο δίσκος είναι αρκετά στρωτός σαν σύνολο, χωρίς κυκλοθυμικότητες και εξάρσεις Πρέπει να ομολογήσω όμως ότι ενώ στην πρώτη ακρόαση μου άρεσε αρκετά, κάθε επανάληψή του μου αφαιρούσε και ένα κομματάκι ενθουσιασμού. Σε κάθε περίπτωση πάντως, πρόκειται για έναν αρκετά καλό δίσκο και αν αγαπάτε το συγκεκριμένο στυλ, ίσως να βρείτε περισσότερα απ’ ότι μπόρεσα να βρω εγώ. Καλή αρχή από τους Γάλλους λοιπόν, σε μια αρένα που (στην Ευρώπη τουλάχιστον) είχε αρκετό καιρό να βγάλει νέους μαχητές.
7/10
Νίκος Κεφαλίδης
