Επικό rock ακούμε από τους Φιλανδούς Great Pacific Orchestra ή GPO όπως οι ίδιοι αυτοαποκαλούνται και φέτος μας παρουσιάζουν το νέο και πρώτο τους album“Fragile Things”. Καλούτσικο θα το έλεγα. Δεν είναι άσχημο αλλά σίγουρα δεν είναι από τα καλύτερα που έχω ακούσει.
Για να καταλάβετε το στυλ τους, τα κομμάτι στον δίσκο μοιάζουν με αυτά τα άκυρα που παίζουν στους γνωστούς rock ραδιοφωνικούς της πρωτεύουσας. Είναι από αυτά που πρέπει να τσεκάρεις όλη την δισκογραφία της μπάντας για να καταλάβεις αν είναι όντως του είδους μας ή μια μίξη pop-rock. Το moto τους είναι το “when the feeling is all that matters”. Ρομαντικούς τους λες, με πολύ πόνο στην καρδιά τους λες, rockσκέτο πάντως μια φορά δεν τους λες. Σίγουρα θέλει και το pop δίπλα, γιατί για epic δε μου κάνουν.
Μόνο οχτώ κομμάτια αποτελούν τον δίσκο με διάρκεια πάνω από πέντε λεπτά το καθένα. Γενικά τόσο μεγάλα τραγούδια δεν τα αντέχω, αυτά όμως ήταν αρκετά ευχάριστα. Αν εξαιρέσουμε τους στίχους που από ένα σημείο και ύστερα σε κάνουν να θες να ξεράσεις ουράνια και τόξα μαζί με ροζ μονόκερους και ζαχαρωτά, η μελωδία και τα φωνητικά είναι πολύ καλά. Αυτή τη φορά δεν έχει διαμάντι. Όχι επειδή δεν είναι καλός ο δίσκος, προς Θεού, απλά δεν βρήκα κάποιο που να μου κάνει αυτό το κλικ.
Στα του εξωφύλλου για να ολοκληρώνουμε σιγά σιγά. Αυτή την αλεπού πολύ τη λάτρεψα να ξέρετε. Αν και το όλο mood δεν μπορείς να το πεις και ευχάριστο γιατί η αλεπού κοιμάται στο χιόνι (τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω γιατί είναι κρίμα τόσο χαριτωμένο πλάσμα να μην ξυπνήσει ξανά) και φαίνεται κάπως σε περίεργη διάθεση, εγώ το λάτρεψα. Έχει μια κάποια ιδιαιτερότητα αυτό το εξώφυλλο. Δεν βλέπεις συχνά τέτοιο σκηνικό και με αρκετή λεπτομέρεια. Ξεκάθαρα είναι υπέροχο. Από εμένα είναι ναι με πολύ αγάπη!
6/10
Χριστίνα Γιαννούλη
