Οι Radiation Sickness σχηματίστηκαν στην Αμερική (Indianapolis) το 1987, απ’ τους Doug Palmer και Ryan Rollins. Ο κύριος λόγος για τον οποίο σχηματίσθηκε αυτή η μπάντα, ήταν ο εθισμός, η κατάθλιψη και η αγάπη που είχαν για την ακραία underground σκηνή και γρήγορα άρχισαν να φέρνουν τα πάνω κάτω, κάνοντας και ανάλογη αίσθηση στο χώρο. Μετά από κάποιες αλλαγές στο line up, η μπάντα ηχογραφεί το πρώτο και θρυλικό της demo, “Elvis Ain’t Dead” μ’ επιρροές από Napalm Death, Chaos UK, Discharge, Slayer, Cryptic Slaughter, The Accused. Οι Radiation Sickness ξόδεψαν όλο τον χρόνο τους παίζοντας μουσική σε κάθε διοργάνωση που μπόρεσαν, αλλά το 1989 το ιδρυτικό μέλος Ryan Rollins, αυτοκτονεί (μετά από κατάθλιψη) και τους καθυστερεί σημαντικά. Μετά τη προσθήκη του Byron Holton (μπάσο), περνούν κάθε Σαββατοκύριακο στο δρόμο, παίζοντας ζωντανά με μπάντες όπως Repulsion, Impetigo, Skeletal Earth, Immolation, Macabre, Dead Horse και διαφημίζουν το νέο τους ΕΡ, “The Bounds of Reality”. Το 1990 μπαίνουν στο studio για να ηχογραφήσουν τον περιορισμένης κυκλοφορίας δίσκο, “The Other Me, A Journey into Insanity”, ο οποίος τελικά παίρνει σπουδαίες κριτικές στον χώρο και δυο χρόνια μετά, αρχίζουν να δουλεύουν σε νέο υλικό. Μετά από χρόνια στασιμότητας, κάνουν μια all time classic επανασύνδεση, για να παίξουν σ’ επικείμενο live. Με σταθερό line up, τους Doug Palmer (φωνητικά), Tom Ball (κιθάρα), Byron Holton (μπάσο), Mike Herold (τύμπανα), μπαίνουν στο studio πάλι και μετά από είκοσι δύο χρόνια για να ηχογραφήσουν νέο άλμπουμ, με τίτλο “Reflections of a Psychotic Past”. Οld school Αμερικάνικο death metal, με πολλές επιρροές από Napalm Death, Asphyx, Cryptic Slaughter και Repulsion. Αν και αποτελείται από δεκαεννέα κομμάτια, η διάρκεια του δίσκου δεν ξεπερνάει τα σαράντα λεπτά, μιας και είναι όλα μικρού χρονικού διαστήματος. Old school επίσης είναι και η παραγωγή του δίσκου… Καλό το συνολικό feeling, αλλά νομίζω ότι χάνει πολύ σε όγκο (ειδικά στα φωνητικά), δυστυχώς. Κυκλοφόρησε τον Ιούνιο από την Abyss Records και περιλαμβάνει μια remastered κόπια του “The Other Me, A Journey into Insanity” (1990) και αν όλα πάνε καλά, θα συνεχίσουν με πολλές ζωντανές εμφανίσεις, σε διάφορες αντίστοιχες διοργανώσεις.
7/10
Άγγελος Kilmistered
