Παλιομοδίτικος Σουηδικός ήχος με μεσογειακό άρωμα για τους deathsters από το Bari της Νότιας Ιταλίας. Αν και πρόκειται για το ντεμπούτο άλμπουμ τους οι Raging Age έρχονται με σκοπό να εντυπωσιάσουν και τα καταφέρνουν αρκετά καλά θα έλεγα χωρίς κανείς όμως να μπορεί να πει ότι βρίθουν πρωτοτυπίας. Αυτό που “συγκινεί” είναι ο παλιομοδίτικος ήχος που βρωμάει Σουηδίλας με μια horror αίσθηση σε στιγμές και χωρίς πολλά μπλα μπλα με τις μελωδίες αλλά με μια πιο αντρίκια στάση, σχεδόν επική, θα έλεγα που τους κάνει να ξεχωρίζουν ανάμεσα σε όλα αυτά τα νέα συγκροτήματα που νομίζουν ότι άμα ουρλιάζεις σαν κοριτσάκι με φαρυγγίτιδα είσαι ο πιο «κακός» και ο πιο ακραίος! Κάτι άλλο που οφείλω να παρατηρήσω, είναι το πολύ ωραίο κατά την ταπεινή προσωπική μου άποψη, layout του CD το οποίο μοιάζει να δένει απόλυτα με το εξώφυλλο, και αυτό με την σειρά του με τους στίχους οι οποίοι όμορφοί και ταυτόχρονα ακραίοι δένουν με την μουσική χωρίς να γίνονται βλάσφημοι. Οι τύποι είναι παιχτάκια καλά, με τον ντράμερ να ξεχωρίζει, και αυτό φαίνεται σε όλα τα κομμάτια περισσότερο όμως στα δυο instrumental “The Slaughter” και “Μ.Ο.Η.” που συμπληρώνουν τα υπόλοιπα 8 άσματα του cd. Αν και τα κομμάτια θεωρώ ότι συμπληρώνουν το ένα το άλλο σε αυτόν τον δίσκο, κάτι που τον κάνει να κυλάει όμορφα, θα πώ ότι τα καλύτερα τρία κομμάτια του άλμπουμ είναι το εισαγωγικό “Cerberus” , το “Noch Ein Mal” και το “Lay yourself” που σπάει κόκαλα και είναι και το μεγαλύτερο σε διάρκεια κομμάτι του άλμπουμ στα 6:20. Το άλμπουμ είπαμε ότι δεν βρίθει πρωτοτυπίας όμως είναι ένα άλμπουμ που σε κάνει να περνάς καλά και πάνω από όλα είναι και ντεμπούτο κάτι που για μένα σημαίνει πολλά. Αξιέπαινη προσπάθεια που αφήνει υποσχέσεις για το μέλλον. Οι φίλοι του είδους οφείλουν να ορμήσουν…
7.5/10
Κωνσταντίνος Καραγεώργος
