Αν υπάρχει μία ταμπέλα σε αυτή τη μουσική που πάντα σιχαινόμουνα, αυτή σίγουρα είναι το dark metal. Δυστυχώς όμως, όταν οι H.I.M έγιναν μόδα, έγινε και αυτό μία αναγκαιότητα. Ο πιο απλός χαρακτηρισμός που θα άρμοζε στους Γερμανούς Reverie είναι “το μπάσταρδο της ένωσης gothic/industrial”. Αυτή η μπάντα θα μπορούσε να είχε πολύ καλύτερη τύχη αν είχε σκάσει μύτη καμιά δεκαριά χρόνια πριν, τότε που δεν κυριαρχούσε τόση πολλή τρέλα γύρω από τους Rammstein. Αναφέρω αυτή τη μπάντα, καθώς όλα τα κομμάτια του “Wandel” είναι όλα γραμμένα στα γερμανικά και τραγουδισμένα με τέτοιο τρόπο που όντως θυμίζει Till Lindermann. Δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με αυτό. Μέσα στο δίσκο κάνουν συνεχώς αισθητή την παρουσία τους τα αγαπούλικα πλήκτρα που μέχρι πρότινος ήταν χαρακτηριστικό που γουστάραμε στην παρέα του Ville Valo. Αυτό το τελευταίο στοιχείο είναι που βγάζει μία αδικία προς τις πάρα πολύ καλά παιγμένες κιθάρες που ακούγονται ενίοτε. Με λίγα λόγια, οι συνθέσεις του “Wandel” θα σου βγάλουν μία όμορφη ατμόσφαιρα, αλλά δεν ξέρεις σε ποιο είδος ευθύνεται. Οι σεμιναριακές ενορχηστρώσεις ανεβάζουν σε μεγάλο ποσοστό το album, αν και παρατηρούνται μερικές μάλλον άσκοπες παρουσίες sound effects. Δε λέω, μπορεί αυτά τα δύο είδη να έχουν μία άλφα διασκέδαση, αλλά καλύτερα να ακούγονται ξεχωριστά. Το “Wandel” είναι διαθέσιμο και σε limited first edition digipack με 3 bonus κομμάτια δώρο. Δε βλέπω όμως λόγο για να γίνει μία τέτοια αγορά.
4/10
Χάρης Μπελαδάκης
