Έχουν περάσει δύο χρόνια από τη στιγμή που έμαθα ότι ο Piotr Grudziński, μέλος του επιτυχημένου πολωνικού progressive σχήματος Riverside, πέθανε χωρίς καμία εξήγηση. Η ακρόαση της τελευταίας κυκλοφορίας των Riverside, “Love, Fear And The Time Machine”, με άφησε με ανάμεικτα συναισθήματα, αφού ήταν μακριά από τον γνώριμο ήχο τους και ακολούθησε μια πιο ατμοσφαιρική αισθητική. Πώς συνεχίζεις όταν χάνεις τον παιδικό σου φίλο, τον συνεργάτη σου για τόσα χρόνια;
Οι Riverside έχουν την απάντηση με το “Wasteland”. Ο mastermind της μπάντας Mariusz Duda, θέλησε προφανώς, όχι μόνο να αποδείξει ότι η μπάντα μπορεί να επιβιώσει και σαν τρίο, αλλά πάνω από όλα μάλλον θέλησε να τιμήσει την μνήμη του χαμένου του φίλου και συνεργάτη επί χρόνια. Τα κατάφερε; Με την βοήθεια των Piotr “Mittloff” Kozieradzki (τύμπανα) και Michał Łapaj (πλήκτρα), θα έλεγα ότι τα κατάφερε και με το παραπάνω και παρουσιάζει έναν δίσκο ορόσημο, στην καριέρα των Riverside.
Δεν ξέρω αν μπορώ να παραλληλίσω το “Wasteland” με το “A Dramatic Turn Of Events” των Dream Theater, όταν και οι μεγιστάνες του progressive metal – για άλλους λόγους βέβαια, έχασαν ένα μέλος κλειδί και επανήλθαν με έναν από τους καλύτερους δίσκους της καριέρας τους. Το “Wasteland”, είναι – αν όχι ο καλύτερος – σίγουρα ένας από τους καλύτερους δίσκους τους. Αυτό το ακούει κανείς, όταν η σπαραχτική και μελωδική φωνή του Duda, ξεκινάει το ταξίδι με το a-capella, “The Day After”, στο οποίο κανείς παρατηρεί, το πόσο χαμηλά τραγουδάει ο Duda, διατηρώντας μια καταπληκτική μελωδικότητα.
Οι πιο hard rock στιγμές του δίσκου που ακολουθούν, τα “Acid Rain” και “Vale Of Tears”, μάλλον είναι και οι κορυφαίες στιγμές του δίσκου και δίνουν την γενική ατμόσφαιρα. Μελαγχολικές μελωδίες με τον Duda να βγάζει την ψυχή του στο μικρόφωνο και τα prog riffs να δίνουν και να παίρνουν, χωρίς να κουράζουν σε καμία στιγμή την ακρόαση. Ακολουθούν δύο φανταστικά και μελωδικά τραγούδια, σε πιο ακουστικές φόρμες που θυμίζουν Porcupine Tree και Anathema. Τα “Guardian Angel” και “Lament”, σου κόβουν την ανάσα μα τις μελωδίες και με την απίστευτα μελωδική ενορχήστρωση που οι Riverside έχουν πετύχει.
Φυσικά, από το “Wasteland”, δεν θα μπορούσε να λείπει και το 9-λεπτο, prog instrumental όργιο, “The Struggle For Survival”, το οποίο είναι λες και ακούς το soundtrack μια ταινίας που ασχολείται με ένα πολύ αμφίβολο μέλλον για την ανθρωπότητα. Κάτι, το οποίο δικαιολογείται και από το γεγονός, ότι το “Wasteland”, είναι ένας concept δίσκος, ο οποίος ασχολείται με ακριβώς αυτό το θέμα. Το τραγούδι είναι αρκετά σινεματικό και καταφέρνει να ανάψει τα αίματα στην μέση του, με τα ευφάνταστα θέματα των Riverside.
Το “River Down Below”, θα μπορούσα να πω ότι είναι η μοναδική μελανή στιγμή του δίσκου, αφού μπορώ να πω ότι κουράστηκα αρκετά με τη συγκεκριμένη μπαλάντα και ακουστική ατμόσφαιρα που έχει το τραγούδι. Το ομώνυμο κομμάτι, όμως επιστρέφει στις δυναμικές του δίσκου και στις καταπληκτικές μελαγχολικές μελωδίες αλλά και στα καταπληκτικά instrumental θέματα. Και πάλι αρκετά σινεματικό με κάποιες μικρές 70s επιρροές και με μια καταπληκτική επική μελωδία στη μέση. Ο δίσκος κλείνει ιδανικά με το στηριγμένο σε πιάνο “The Night Before”, που και πάλι αναδεικνύει την φωνή του Duda¸ μέσα από τις μελαγχολικές μελωδίες.
Οι Riverside ήταν από τις μπάντες που ποτέ δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσαν. Το “Wasteland” αλλάζει εντελώς την άποψή μου για τους Πολωνούς και τοποθετεί το δίσκο, στους κορυφαίους του progressive για φέτος, που δεν είναι και λίγοι. Δεν ξέρω αν υπάρχει ζωή μετά θάνατον, αλλά αν ο Grudziński, μπορούσε να ακούσει το “Wasteland”, σίγουρα θα ήταν ευτυχισμένος. Οι οπαδοί του progressive rock/metal θα πρέπει σίγουρα να αποκτήσουν το δίσκο αλλά και οι υπόλοιποι, δεν θα πρέπει να τον προσπεράσουν…
9/10
Δημήτρης Σταύρος
dimitrisastavros@gmail.com
