Η πρώτη μου επαφή με τους Sadistik Forest ήταν το 2018 με το τρίτο τους δίσκο “Morbid Majesties”. Ένας δίσκος ο οποίος μου άρεσε αρκετά και με έκανε να ασχοληθώ και με τις υπόλοιπες κυκλοφορίες που είχαν μέχρι τότε. Οι Sadistik Forest χορταίνουν τις ορέξεις τον απανταχού death μεταλλάδων με συνθέσεις που σε φέρνουν αντιμέτωπο με ένα ωραιότατο μείγμα σκανδιναβικού death metal. Έχουν περάσει τρία χρόνια και οι Φινλανδοί συνεχίζουν με την νέα τους EP κυκλοφορία με τίτλο “Obscure Old Remains”, προσφέροντας μας μόνο τέσσερα νέα κομμάτια αλλά πάντα χορταστικό death metal με πολλές δόσεις thrash.
Καθώς άρχισε να παίζει το “Mandragore”, σκεφτόμουν πως αν ποτέ οι Slayer έπαιζαν death metal θα ακουγόταν έτσι ακριβώς. Υπάρχουν στιγμές που αποκτά έναν ρυθμό Slayer πρώτης δεκαετίας. Στα highlights του ακούστε το μπάσο στο μέσο που είναι τέρμα και καπελώνει τα πάντα. Έτσι με την ίδια όρεξη και ένταση συνεχίζουν και στα υπόλοιπα. Με ρυθμικά riffs ό,τι πρέπει για mosh pit ξεκινάει το “Barbarian”, κάπου στη μέση υπάρχει ένα σόλο κιθάρας που προσφέρει μια υποτυπώδη μελωδία αλλά θα τολμήσω να πω ότι δεν μου πολυαρέσει αυτό που ακούω μέχρι στιγμής.
Ακολουθεί το “Nihil” το οποίο αν και έχει αρκετές εναλλαγές και μια πληθώρα από riffs λείπει αυτό το κάτι παραπάνω που θα το κάνει αρκετά ελκυστικό. Για την ιστορία να πω ότι και εδώ υπάρχει ένα τρελό σόλο κιθάρας. Ο δίσκος κλείνει με το “Waters Black”, όπου όλα βαλτώνουν σε έναν πολύ σκοτεινό και αργό ρυθμό. Φλερτάροντας με το doom/death metal οι Sadistik Forest δείχνουν ένα τελείως διαφορετικό πρόσωπο από ότι τους έχω συνηθίσει και δημιούργησαν ένα πολύ βαρύ κομμάτι το οποίο λόγω της μεγάλης του διάρκειας μετά από κάποιο σημείο καταντάει κουραστικό.
Τελειώνοντας την κριτική μου για τους αγαπημένους Sadistik Forest, αυτό που μπορώ να πω είναι ότι το “Obscure Old Remains” ήταν πολύ λίγο σαν ποσότητα αλλά και σαν ποιότητα. Ακούγοντας κάποιος αυτά τα τέσσερα τραγούδια πιστεύω ότι δεν θα ενθουσιαστεί γιατί πολύ απλά δεν θα βρει κάτι το καινούριο. Οι επιρροές τους καλύπτουν τις εμπνεύσεις τους και το δικό τους στυλ. Υπάρχουν στιγμές που σίγουρα τις έχουμε ξανασυναντήσει και αυτό το κάνει απλά ένα μέτριο δίσκο ο οποίος ακούγετε μεν αλλά δεν τσουλάει δε. Αναμένω με ανυπομονησία μια ολοκληρωμένη δουλειά με νέες ιδέες και ατελείωτα death metal riffs.
5/10
Νίκος Λίλλης
[email protected]
