Δεύτερο άλμπουμ λοιπόν, μετά από πέντε χρόνια, για τους δικούς μας Scar Of The Sun. Εδώ το συγκρότημα αποφασίζει να αφήσει λίγο πιο πίσω τα πλήκτρα και να αφοσιωθεί περισσότερο στις κιθάρες, βγάζοντάς τες πιο μπροστά. Σε σχέση με το πρώτο τους άλμπουμ “A Series Of Unfortunate Concurrencies” υπάρχει μια αρκετά διαφορετική προσέγγιση, πιο εμπορική ίσως, με πολλά και διάφορα στοιχεία σε όλο το άλμπουμ. Στιχουργικά, τα περισσότερα κομμάτια έχουν πολιτικό περιεχόμενο μιλώντας π.χ. για τον καπιταλισμό, το «θαύμα» του και πώς αυτό καταλήγει (“An Ill-Fated Wonder”), για την κατάσταση τόσο στη χώρα όσο και σε όλο τον πλανήτη (“In Flood”), για την εκδίκηση ενός ατόμου που τα έχασε όλα (“The Truth About The Lies”) ή για σημαντικά γεγονότα που στιγμάτισαν την πολιτική και μη ιστορία, μιλώντας για αυτούς που έχουν συμφέροντα από όλα αυτά (“The Raid”, το οποίο αναφέρεται στην τρομοκρατική επίθσεη στους Δίδυμους Πύργους και στη δολοφονία του Kennedy).
Το “Among Waters And Giants”, ξεκινάει το δίσκο με ένα πολύ όμορφο intro από πλήκτρα, πράγμα που θα χρησιμοποιηθεί και στην εισαγωγή των συναυλιών τους. Σκοτεινό κομμάτι με πολύ ωραία, βαθειά φωνητικά, που είναι και πιο gothic. Οπωσδήποτε το κομμάτι που είναι το κοντινότερο ηχητικά (μαζί με το bonus “The Ghost Peril”), στο πρώτο τους άλμπουμ. Το “Versus The World” είναι αρκετά πιο βαρύ, ίσως το πιο heavy του δίσκου αλλά και του συγκρτοτήματος γενικά. Μιλάει για τις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίσει μια μπάντα στην πορεία της. Στο δίσκο υπάρχουν και πιο διαφορετικά στοιχεία, πράγμα που η μπάντα επιδίωξε και φαίνεται με τη συνεργασία τους με τον Nick Sid (πλήκτρα) από τους Cyanna Mercury που δεν είναι metal, στο τραγούδι “Sand”, αρκετά πιο ατμοσφαιρικό, πιο gothic θα έλεγα αλλά και πεσιστικό καθώς μιλάει για το θάνατο.
Δεύτερη και σημαντική συνεργασία και guest συμμετοχή είναι αυτή του Mπάμπη Κατσιώνη που παίζει πλήκτρα στο “Enemies Of Reason”. Επίσης έχει βοηθήσει στην ενορχήστρωση αλλά και γενικά στην όλη δουλειά. Η πολύ καλή δουλειά που έχουν κάνει με τον τραγουδιστή Λευτέρη Νίκα φαίνεται σε αυτό το πολύ δεμένο κομμάτι, στα πολύ ωραία φωνητικά και στη συνεργασία πλήκτρων και κιθάρας. Από αυτά που μου άρεσαν πιο πολύ, θα ανεβάσει σίγουρα το δίσκο. Ακολουθεί μια διασκευή έκπληξη, σε μια μπάντα που οι Scar Of The Sun γουστάρουν αρκετά. Τους Depeche Mode! “Walking In My Shoes” η πολύ ενδιαφέρουσα διασκευή. Αλλαγμένο όσο γίνεται, και πιο heavy φυσικά, το προσάρμοσαν στην πολύ καλή δουλειά των φωνητικών που είναι στο ίδιο εύρος με αυτά των Depeche Mode και έτσι δε χρειάστηκαν και πολλές αλλαγές.
Το “The Raid”, είναι και αυτό ένα κομμάτι με εξαιρετική δομή, τα πλήκτρα εδώ έχουν ηγετική παρουσία και το οδηγούν ολόκληρο, χαρακτηριστικό είναι και το το σόλο κάπου στη μέση, δεν υπάρχουν πολλά τέτοια σημεία στο δίσκο. Το “In Flood” είναι πιο πειραματικό. Η τρίτη και τελευταία guest συμμετοχή, στα πλήκτρα πάλι, ο Γιώργος Κατσάνος, χρησιμοποιήσε περισσότερα εφέ και το ηλεκτρονικό στοιχείο, όλο αυτό και με το όργανο Theremin. Πρόκειται για ένα φοβερό κλείσιμο με τα φωνητικά να μου αρέσουν ξανά πολύ, έχοντας ωραίες εναλλαγές και από δυνατά και επιθετικά να γίνονται πιο ήρεμα. Σε συνδυασμό και με τα άλλα στοιχεία και το background, παρα πολύ καλό αποτέλεσμα. Το bonus κομμάτι “The Ghost Peril”, πιο μελωδικό και ατμοσφαιρικό, είναι από τις μέρες του πρώτου τους άλμπουμ και αυτό το καταλαβαίνει κανείς από τον πιο gothic/doom ήχο του. Μιλάει για τον «ψεύτικο κίνδυνο» που προσπαθούν να μας περάσουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις ή και τα μέσα ενημέρωσης, κρύβωντας έτσι τα πραγματικά προβλήματα τα οποία θα έπρεπε να μας απασχολούν. Πολύ ενδιαφέρον και αξιοσημείωτο το sample που υπάρχει στο τέλος του κομματιού, με τα λόγια ενός τύπου τη στιγμή που γινόταν η επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου και το κτίριο έπεφτε!
Mπορώ να πω, ό,τι έκαναν και δοκίμασαν στο “In Flood” τους βγήκε και με το παραπάνω, χωρίς να υπερβάλλουν. Διαφορετική προσέγγιση όπως έγραψα και πριν, ίσως και πιο «μοντέρνα». Μια γεμάτη κυκλοφορία που τα είχε μέσα σχεδόν όλα μπορώ να πω. Ατμόσφαιρα, μελωδία, πιο επιθετικά ξεσπάσματα, σε κάποια σημεία στις κιθάρες πιο metalcore ο ήχος. Για κάποιες επιρροές στον ήχο, σίγουρα αναφερόμαστε στους Soilwork (κυρίως) και In Flames και στον Howard Jones και τους Killswitch Engage όσον αφορά τα φωνητικά. Φοβερά επίσης τα φωνητικά, τα οποία λάτρεψα, που μαζί με τα bridge/refrain των περισσότερων κομματιών – τα οποία ευχαριστήθηκα – και όλα φυσικά τα υπόλοιπα στοιχεία, συνθέτουν ένα παρα πολύ καλό αποτέλεσμα. Οπωσδήποτε μιλάμε για εξαιρετικές συνθέσεις και φυσικά πολύ καλό γράψιμο τραγουδιών. Είμαι σίγουρος ότι τους βοηθάνε πολύ οι συνεργασίες που υπάρχουν εδώ (βλέπε “Sand”, “Enemies Of Reason”, “In Flood”) και ανεβάζουν επίπεδο το δίσκο. Η συμμετοχή επίσης του Mπάμπη Κατσιώνη, θεωρώ ότι βοήθησε επίσης, στην πολύ καλή παραγωγή. Δυναμική επιστροφή και συνέχεια για τη μπάντα. Με τέτοιες κυκλοφορίες δε χρειάζεται να ανησυχούν για κάτι ούτε έχουν να φοβηθούν τίποτα για το μέλλον. Μακάρι να συνεχίσουν έτσι και να τα πάνε εξίσου καλά στην προώθηση του άλμπουμ.
8/10
Πέτρος Μυστικός
[email protected]
