Φρέσκο power καταφθάνει και μπορώ να πω πως αυτό το album, είτε θα το λατρέψετε, είτε απλά θα το κλείσετε στο τρίτο τραγούδι. Εντάξει, κατανοητό, αλλά για εμένα αξίζει μία ευκαιρία να το ακούσετε όλο.
Ο λόγος για τους Season Of Dreams, μία μπάντα με heavy/power χαρακτήρα, η οποία δημιουργήθηκε από τον Jean-Michel Volz (A Taste Of Freedom). Το συγκρότημα αυτό προορίζεται για μεγάλα πράγματα και είμαι σίγουρη γι’ αυτό, ωστόσο το ντεμπούτο τους με μπέρδεψε και με δίχασε αρκετά για διάφορους λόγους.
Ας αρχίσουμε από την διάρκειά του και τον αριθμό των κομματιών. Για ποιον λόγο βγάζεις ένα album με δεκατέσσερα κομμάτια διάρκειας μίας ώρας και βάλε; Αυτό για εμένα σημαίνει πως είτε οι άνθρωποι είναι ιδιοφυΐες και συνέχεια συνθέτουν (δεν το κόβω, θα αναλύσουμε στην συνέχεια το γιατί), είτε απλά θες να γεμίσεις χρόνο στο δίσκο που θα βγάλεις.
Για εμένα είναι λάθος να βγάζεις έναν τόσο μεγάλο δίσκο, από την στιγμή που τα κομμάτια σου μοιάζουν τόσο πολύ μεταξύ τους μέχρι το έβδομο που ξεκινάνε μάλλον και οι πραγματικά καλές ιδέες του συγκροτήματος. Τα πρώτα επτά κομμάτια είναι το ένα μετά το άλλο πάρα πολύ παρόμοια. Και δεν είναι ένα και δύο, είναι ο μισός δίσκος.
Αν έχεις τόσα παρόμοια κομμάτια γιατί έτυχε ρε παιδί μου, κράτα τα για επόμενους δίσκους, μην τα βάζεις και στη σειρά. Ένας μέσος ακροατής, ειδικά ένας που δεν ακούει power και άρα δεν έχει και την υπομονή να περιμένει μέχρι το έβδομο ή όγδοο τραγούδι, θα το έκλεινε. Κακό, δεν λέω, επειδή προς το τέλος ο δίσκος τα σπάει πραγματικά, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα.
Ας μιλήσουμε όμως και λίγο για τα καλά του δίσκου, επειδή είναι σημαντικό. Καταρχάς τρομεροί μουσικοί. Όλοι τους. Δεν θα το πολύ αναλύσω, είναι ο καθένας στον τομέα του άψογος και ο Jean-Michel Volz είναι ΤΟ πολυεργαλείο. Τύμπανα, μπάσο, solos, δεύτερες κιθάρες, όλα τέλεια. Η φωνή είναι τρομερή, είναι σαν να ακούς Timo Kotipelto αλλά με γρέζι που το κάνει ακόμα πιο δυναμικό και άφησα τα πλήκτρα στο τέλος μόνο και μόνο για να πω πόσο λάτρεψα την μελωδία στην εισαγωγή και το τελευταίο κομμάτι του δίσκου, τα δύο instrumental.
Αν κάτι είναι σίγουρο, αυτό είναι πως όποιοι αγαπούν μπάντες όπως τους HammerFall, τους Nocturnal Rites και τους Stratovarius, θα λατρέψουν αυτό το album. Όσοι δεν, καλύτερα να το ακούσουν από τη μέση και κάτω μια και καλή. Καλοτάξιδο!
7/10
Μαρία Κανελλάκη
[email protected]
