Οι βετεράνοι του black/thrash, Necrodeath, κυκλοφορούν τον δέκατο παρακαλώ πολύ δίσκο τους, έναν χρόνο μετά το “Old Skull” με διασκευές. Οι Ιταλοί δημιουργήθηκαν το 1985, αλλά η μπάντα διαλύθηκε το 1989, μόνο για να επανενωθεί εννέα χρόνια μετά και έκτοτε είναι αρκετά ενεργή δισκογραφικά. Ο δίσκος χωρίζεται σε εφτά μέρη επονομαζόμενα Part I-VII, ουσιαστικά είναι ένα ενιαίο 40λεπτο τραγούδι που περιγράφει την μουσική ταυτότητα των Necrodeath, χωρίς απαραίτητα να προσπαθούν να ακουστούν progressive. Ο drummer της μπάντας είναι υπεύθυνος για την πλειοψηφία της μουσικής με τη βοήθεια του κιθαρίστα, ενώ ο τραγουδιστής και ο drummer έχουν αναλάβει τον στιχουργικό ρόλο, εμπνευσμένοι από την αέναη μάχη μεταξύ καλού και κακού και την επιδίωξη της εσωτερικής ειρήνης αντίθετα σε όλες τια πιθανότητες. Με την πρώτη όμως το μάτι σας θα πέσει στο artwork, το οποίο είναι εμπνευσμένο από το “Reservoir Dogs” του μέγιστου Tarantino και το επιμελήθηκε ο Nerve Design (NILE, THRESHOLD, VISION DIVINE, BULLDOZER). Μουσικά και τεχνικά είναι άψογη, ο καθένας έχει κάνει τη δουλειά του άψογα και έχουν καταφέρει να μας παραδώσουν ένα άρτιο μουσικό αποτέλεσμα. Εκεί που τα χαλάει είναι λίγο ο ήχος και η παραγωγή, καθότι κομμάτια σαν και αυτά θα μπορούσαν να ακουγόντουσαν πολύ καλύτερα και να τα εξύψωνε μια πολύ καλή παραγωγή. Δεν έχει σημασία όμως, ένα μουσικό αριστούργημα μόλις γεννήθηκε και είναι έτοιμο να παιχτεί δυνατά.
8/10
Tένια Λάρδα
