Κάπου είχα διαβάσει ότι ο Jamie Allen είναι μία φτηνή αντιγραφή του Bret Michaels των Poison. Ακούγοντας το νέο The Storyteller μπορώ να πω με άπλετη σιγουριά πως ο αγαπητός Jamie μόνο στην εμφάνιση μοιάζει με τον ξεχασμένο χαριτωμένο ποζερά των 80’s. Ο δίσκος σαφώς και είναι πιο ποιοτικός από τις αντίστοιχες δουλειές των παρδαλόχρωμων Αμερικάνων. Η φωνή του ναι μεν έχει πολλά στοιχεία που θα βλέπαμε σε ένα hard rock album 25 χρόνια πριν, αλλά δύσκολα να βρίσκαμε κάποιο συγκεκριμένο που ο frontman να έχει διδακτορικό στο country rock. Τα τραγούδια του διαθέτουν μία όμορφη και νοσταλγική αλητεία με ελαφρώς μοντέρνα παραγωγή από το μπασίστα του, Johnny Lima. Χωρίς ιδιαίτερη προσθήκη solos και γρήγορου rhythm section, κομμάτια τύπου “Smoke And Mirrors”, “Superman”, “Reminiscin’”, “Back In The Day” αλλά και το πραγματικά απίστευτο “Time Alone”, πετυχαίνουν τελικά το σκοπό τους. Οι ηλεκτρικές slide κιθάρες παίζουν τον σημαντικότερο ρόλο σε αυτή τη δουλειά, χωρίς να δίνεται βάση σε διάφορα sound effects, όπως κάνουν πολλές καινούργιες rock μπάντες. Λίγο άκυρο (αλλά σχετικά καλό) είναι μάλλον το πιο μελωδικό “Ghost Of My Hometown”, κυρίως λόγω των πιο AOR-ίστικων ριζών του, με μία εισαγωγή με keyboards που μου θύμισε πάρα πολύ το “Cryin’” των Vixen. Πέρα από αυτό, μέχρι και τις τελευταίες νότες του “Same Old Feeling”, ο Jamie Allen και η μουσική του θα σου κρατήσουν ζωντανό το ενδιαφέρον και τελικά μάλλον θα καταφέρουν να σε κάνουν να βάλεις το “The Storyteller” στο repeat. Ότι πρέπει για τους fans του εν λόγω είδους.
7,5/10
Χάρης Μπελαδάκης
