Η καλή αρχή είχε γίνει από το 2012 με την πρώτη τους δουλειά, “Breaking The Stillness”. Αν δεν το είχα ακούσει τότε θα μου ήταν πολύ δύσκολο να καταλάβω το πόσο έχουν εξελιχθεί οι Shear ως μουσικοί. Παρόλο που το “Katharsis” κυμαίνεται στο ίδιο ακριβώς ύφος με τον προκάτοχο, τα πράγματα είναι εμφανώς πιο βελτιωμένα. Πρώτα απ’ όλα η Alexa Deroux πλέον έχει πάρει τον απαραίτητο αέρα που χρειαζόταν, κάτι που παρατηρείς πολύ εύκολα στις πιο τολμηρές ερμηνείες. Αν υπάρχει μία μουσική διαφορά είναι πως φέτος έχουν μπάσει στον ήχο τους περισσότερο progressive στοιχείο, αν και οι συμφωνικές ενορχηστρώσεις διχάζουν αρκετά. Χωρίς να παίζουν ούτε και τώρα τρομακτικά πράγματα εξακολουθούν να συνθέτουν κομμάτια μελαγχολίας, απόγνωσης και πεσιμισμού, αποφεύγοντας τη γραφικότητα. Το album βγάζει συναίσθημα μολονότι δεν υπάρχει ούτε αυτή τη φορά κάποιο τραγούδι που θα μπορούσε να σταθεί ως μπροστάρης της ακρόασης. Παρόλα αυτά συνεχίζουν σταθερά να κινούν το ενδιαφέρον ενός φίλου του ατμοσφαιρικού ήχου, όπως και να τον αντιλαμβάνεται κάποιος. Δυστυχώς όμως, όσο καλή μπάντα και να ‘ναι οι Shear, πέφτουν και αυτοί θύματα του αδύναμου promotion που τους γίνεται. Εγώ πάντως εξακολουθώ να τους προτείνω, καθώς αυτά που γράφουν με βοηθάνε στη συστατική επιστολή.
7/10
Χάρης Μπελαδάκης
