Αυτό που ζούμε στις μέρες μας με την αναβίωση του παραδοσιακού metal με το λεγόμενο κατά τους “ειδικούς” New Wave Of Traditional Heavy Metal, από τη μία είναι ενθαρρυντικό γιατί γίνεσαι μάρτυρας μιας εποχής στην οποία αναδύεται ένα κύμα πολλών (και καλών) συγκροτημάτων (Enforcer και δεν είμαι καλά!) που έχουν να προσφέρουν στο παραδοσιακό παρακλάδι της μουσικής μας αλλά από την άλλη όπως σε κάθε νέο trend υπάρχει μπόλικη σαβούρα. Βλέποντας κάποιος μια φωτογραφία των Sign Of The Jackal θα αναφωνήσει “όχι άλλη female fronted metal μπάντα από την Ιταλία”. Φυσικά τούτοι εδώ οι μουσικοί δεν έχουν καμία σχέση με τους Lacuna Coil και άλλα συναφή κάτι που εύκολα διακρίνεις στο ala Mercyful Fate εξώφυλλο όπου η μπάντα σε βάζει κατευθείαν στο mood του album. Το όλο πράγμα γίνεται ευκόλως πιο κατανοητό με την ακρόαση του εναρκτήριου “Heavy Metal Possession” όπου πέρα από τον κλισέ τίτλο τα πράγματα δεν είναι και τόσο τραγικά. Οι επιρροές της μπάντας βρίσκονται κάπου ανάμεσα στην τετραετία 1980-1984 με Priest, Maiden, Saxon, Mercyful Fate, Exciter, Angel Witch να είναι μερικές από αυτές. Το σχήμα έχει σχεδόν ότι χρειάζεται για να χτίσει ένα αξιοπρεπές album: Προσεγμένη παραγωγή, μια δωδεκάδα (μαζί με το intro) αρκετά καλού επιπέδου τραγουδιών με αιχμηρά riffs που συνήθως πετυχαίνουν το στόχο τους, κλασικές πιασάρικες δισολίες αλλά…. και μια τραγουδίστρια που απλά δεν κάνει γι’ αυτή τη δουλειά. Η συμπαθέστατη κατά τ’ άλλα Laura στην προσπάθειά της ν’ απογειώσει τη φωνή της ξεφεύγει με τις ανυπόφορες τσιρίδες της χαλώντας την πραγματικά αξιοθαύμαστη προσπάθεια των υπολοίπων. Εξαιρουμένου του μοναδικού αυτού γεγονότος, το δισκάκι ακούγεται μια χαρά και σε τραγούδια όπως τα “Night Of The Undead” και “Queens Of Hell” το πράγμα γίνεται περισσότερο ενδιαφέρον. Οπότε για να μην τα πολυλογούμε, αλλάζετε ΤΩΡΑ τη μικρή και άχαρη τραγουδίστρια που έχετε πίσω από το μικρόφωνο και τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα για σας.
6/10
Παναγιώτης Παπαλεξόπουλος
