[Option A]
Οι Soilwork στα μάτια μου πάντα ήταν τρία – τέσσερα σκαλιά κάτω από τους In Flames. Τα τελευταία χρόνια οι Σουηδοί melodic death metallers (αν μπορούμε βέβαια να τους χαρακτηρίσουμε ακόμα με αυτή την ορολογία) έχουν φτάσει σε υψηλά επίπεδα δημοτικότητας, ωστόσο απέτυχαν να ανταποκριθούν στις τεράστιες προσδοκίες που υπήρχαν γι’ αυτούς. Μετά το “μπαμ” που έκαναν με τα κλασικά τους πλέον albums “The Chainheart Machine” και “A Predator’s Portrait”, οι Soilwork χρόνο με τον χρόνο μαλάκωναν αδικαιολόγητα τον ήχο τους κοιτάζοντας κατάματα προς την απέναντι όχθη του Ατλαντικού, κυκλοφορώντας κάποια albums που για μένα τουλάχιστον ήταν απαράδεκτα. Πολλοί οπαδοί συνέδεσαν αυτή την συνθετική πτώση της μπάντας με την αποχώρηση του κιθαρίστα και βασικού έως τότε συνθέτη Peter Wichers (ex-Warrel Dane), με την επιστροφή του το 2011 με το σαφώς ανώτερο “The Panic Broadcast” να επιβεβαιώνει αυτή τη θεωρία. Ωστόσο, η επανασύνδεση της μπάντας με τον Wichers δεν κράτησε για πολύ και μετά από τη δεύτερη και οριστική αποχώρησή του οι Soilwork πήραν την απόφαση για το πλέον τολμηρό βήμα της καριέρας τους, την κυκλοφορία ενός διπλού album που λίγο αργότερα θα ονομαζόταν “The Living Infinite”. Το album ξεκινά με το “Spectrum of Eternity”, ένα μελωδικό death-άδικο τραγούδι με αρκετά thrash στοιχεία που είναι ένα αρκετά καλό δείγμα του πως θέλουν οι Soilwork να ακουστούν το 2013. Το ίδιο ισχύει και για το πρώτο single “This Momentary Bliss”, αν και αυτό είναι περισσότερο γυαλισμένο και catchy. O νέος κιθαρίστας David Andersson (The Night Flight Orchestra) που κάνει το ντεμπούτο του σε αυτό το album δίνει έμφαση στα πιο μελωδικά μέρη και δένει άψογα με τον έτερο κιθαρίστα της μπάντας, Sylvain Coudret (ex-Scarve, ex-Anaon, Damage to Property). Υπάρχουν αρκετά διάσπαρτα διαστήματα στο album όπου υπάρχει μπόλικη δυναμική και ένταση ενώ σε άλλες στιγμές τα πράγματα δείχνουν από λίγο έως πολύ μπερδεμένα. Τραγούδια όπως το “The Mercy Windswept” και “Antidotes in Passing”, παρότι σε μένα ακούγονται πολύ ευχάριστα, ο “αμερικανιζέ” ήχος τους δεν νομίζω να ακουστεί τόσο ευχάριστος και στους πιστούς Soilwork οπαδούς. Στην καλύτερη περίπτωση να τους πάνε σε εποχές “Stabbing the Drama”. Για μια μπάντα που υποτίθεται ότι θέλει κάτι να αποδείξει με αυτό το album, τραγούδια όπως τα προαναφερθέντα θα έπρεπε αυτή τη φορά να τ’ αποφύγουν. Ωστόσο οι Soilwork είναι ένοχοι για ένα έγκλημα πολύ μεγαλύτερο από την σύνθεση τραγουδιών που θα ήθελαν να είναι αξιομνημόνευτα. Το μεγαλύτερο λάθος κατά την ταπεινή μου άποψη είναι τα 90 λεπτά που διαρκεί το “The Living Infinite”. Θεωρώ ότι η ιδέα του διπλού album ήταν εξ’ αρχής δίκοπο μαχαίρι. H “επιστήμη” έχει δείξει επανειλημμένα στο παρελθόν πως σε ένα διπλό album το 50% των τραγουδιών είναι συνήθως άχρηστο ή οι συνθέσεις θα έχουν σημαντική έλλειψη συνοχής. Πρέπει να είσαι πολύ σίγουρος για το υλικό που διαθέτεις στα χέρια σου για να κάνεις μια τόσο τολμηρή κίνηση. Το “The Living Infinite” σίγουρα έχει αρκετά τραγούδια που θα σου κολλήσουν στο μυαλό, αλλά υπάρχουν εξίσου πολλά τραγούδια που πιθανότατα δε θα θυμάσαι ή δεν θα θέλεις να ακούσεις ποτέ ξανά. Οι περισσότερες καλές στιγμές βρίσκονται στο δεύτερο CD ενώ υπάρχουν και πολλές άλλες που με κάνουν να αναρωτιέμαι αν αυτή η μπάντα είναι η ίδια που άκουγα στα πέντε πρώτα της albums. Εν τέλει ευτυχώς που υπάρχει και το iTunes. Το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να αγοράσετε από εκεί τα καλύτερα τραγούδια από τα 2 CD και να φτιάξετε τη δική σας version του “The Living Infinite”. Είμαι σίγουρος πως θα την καταβρείτε. Επειδή όμως είμαι υποχρεωμένος να κρίνω το “The Living Infinite” σαν διπλό album, δεν μπορώ να βάλω περισσότερο από…
5/10
Παναγιώτης Παπαλεξόπουλος
[Option B]
Κάτω από τ’ όνομα Inferior Breed, εμφανίζονταν για κάποιο καιρό, ενώ ίσως και να ηχογράφησαν και κανονικό demo με αυτή την επωνυμία το 1996. Δεν είναι και πολλά γνωστά για εκείνη την εποχή, πέρα από δυο τα κομμάτια που επανακυκλοφόρησαν στο “Figure Number Five”. O Bjorn “Speed” Strid (φωνητικά) είχε τραγουδήσει στα demos των Darkane και Dog Faced Gods ενώ ο Ola Frenning (μπάσο) είναι θείος του Peter Wichers. Όλα αυτά είναι μερικές πληροφορίες για το παρελθόν των Σουηδών (Helsingborg) Soilwork, που μετά από τρία χρόνια έβγαλαν νέο δίσκο, ο οποίος κυκλοφόρησε στα τέλη του Φλεβάρη (στην Ασία) από την Nuclear Blast Records. Ευρώπη, Ηνωμένο Βασίλειο κι Αμερική, η κυκλοφορία δρομολογήθηκε γι’ αρχές Μάρτη και μέσα στο πρώτο πενθήμερο του. Φυσικά το “The Living Infinite” είναι full length δίσκος, περιλαμβάνει είκοσι κομμάτια μελωδικού και μοντέρνου Death Metal και διαρκεί συνολικά, ογδόντα λεπτά. Είναι ο ένατος στουντιακός δίσκος της μπάντας, είναι η πρώτη τους κυκλοφορία που βγήκε σε διπλό cd, καθώς και η πρώτη φορά που κιθάρα παίζει ο David Andersson. Αντικαθιστά το ιδρυτικό μέλος Peter Wichers (ο οποίος είχε ξαναφύγει το 2005 κι εγκαταλείπει την μπάντα για δεύτερη φορά από το 2012, κάτι που τον καθιστά για δεύτερη φορά απών στα κιθαριστικά μέρη, της δουλειάς της μπάντας). O Bjorn “Speed” Strid (φωνητικά), σκεφτόταν για διπλό cd από τότε που οι Soilwork βρίσκονταν κατά τη διάρκεια της εν έτη 2011 περιοδείας τους και αυτό για να προκαλέσει τον ίδιο του τον εαυτό, εφόσον ο Peter Wichers (ως ένας από τους βασικούς συνθέτες της μπάντας), εγκατέλειψε. Ως το τέλος της περιοδείας λοιπόν, έγραψε δυο κομμάτια και από τον Μάρτιο του 2012 και μετά συνέχισε να γράφει και τα υπόλοιπα, μαζί με όλη την μπάντα. Κάποιοι λένε ότι στην βασική κυκλοφορία του “The Living Infinite”, χρησιμοποιήθηκαν μόνο τα είκοσι από τα είκοσι εφτά κομμάτια που αρχικά είχαν γραφτεί. Η Nuclear Blast από την άλλη, κυκλοφόρησε πρώτα τα “Spectrum Of Eternity”, “This Momentary Bliss” κι ένα βίντεο κλιπ του “Rise Above The Sentiment”, πριν από την αρχική ημερομηνία κυκλοφορίας. Η παραγωγή έγινε από τον Jens Bogren (Opeth, Amon Amarth, Bloodbath), ενώ στον δίσκο έχει συμμετάσχει ο Mircea Gabriel Eftemie των Mnemic, που επίσης είχε δημιουργήσει τo artwork του “Stabbing The Drama” (2005). Στο “The Windswept Mercy”, θ’ ακούσετε φωνητικά από τον Justin Sullivan των πρωτοπόρων Indie rockers, New Model Army. Εν, κατακλείδι…Πιστεύω ότι ο αγαπητός Bjorn “Speed” Strid, κερδίζει το προσωπικό του στοίχημα και άνετα πλέον μπορεί να πορευθεί ανάλογα, στο μέλλον. Το “The Living Infinite” στέκεται αντάξιο της δισκογραφικής συνέχειας των Soilwork, περιέχοντας πολλά δείγματα απ’ όλο το οπλοστάσιο της μπάντας, εν έτη 2013 (μιλάμε για διπλό cd, ξανάλεω!). Instrumentals, ταχύτητες και mid tempo, καφρίλα και μελωδία, blast beats και solos, μοντέρνο και παραδοσιακό, αντεπεξέρχεται στο είδος και στυλ της μουσικής που οι Σουηδοί μας έχουν συνηθίσει, τα τελευταία χρόνια. Με το Death Metal που έπαιζαν κάποτε δεν έχει καμία σχέση (και με την ευρεία έννοια του Death Metal) γενικότερα, απλά καααααααααάποια στοιχεία, χρησιμοποιούνται και από εκεί. Συγκεκριμένα, οι συνειδητοποιημένοι οπαδοί τους, θα περάσουν καλά και θα μείνουν ευχαριστημένοι μετά την ακρόαση του δίσκου.
8/10
Άγγελος “Kilmistered”
