Ο χρόνος είναι αδυσώπητος. Μόνο αυτό μπορώ να πω. Πραγματικά η καρδιά μου δεν έχει ούτε το θάρρος αλλά ούτε και την όρεξη να γράψει κάτι για την τελευταία κυκλοφορία των Πολωνών Riverside. Καθυστέρησα στο να γράψω ορισμένες σκέψεις για το “Love, Fear and the Time Machine” και εκεί που ετοιμαζόμουν να τις γράψω, έμαθα ότι αιφνιδίως ο κιθαρίστας της μπάντας Piotr Grudziński, έφυγε από αυτό τον κόσμο, χωρίς κανένα προηγούμενο υγείας. Αυτό το 2016 δεν έχει μπει καθόλου καλά για τους μουσικούς.
Άντε τώρα να γράψεις κάποια λόγια για αυτή την κυκλοφορία. Τι να πω; Οι Riverside δεν ήταν ποτέ από της αγαπημένες μου μπάντες, από την πρώτη στιγμή που κάποιος μου τους σύστησε ως την Ευρωπαϊκή απάντηση στους Dream Theater. Το να παίζει μια μπάντα πολύπλοκα δεν σημαίνει ότι κάνει την μπάντα και φοβερή στο σύνολο. Με τα χρόνια οι Riverside πλησίασαν περισσότερο το progressive των Marillion ή των Porcupine Tree.
Το “Love, Fear And The Time Machine” πάει ένα βήμα πιο πέρα, αφού κυριολεκτικά είναι η πιο μελωδική και μη metal προσπάθεια των Πολωνών. Αν περιμένετε τις βιρτουόζικες συνθέσεις και τα πολύπλοκα μέρη σε αυτό το δίσκο, μάλλον θα δυσαρεστηθείτε. Οι Riverside δίνουν πλέον βάση στην ατμόσφαιρα και στις μελωδίες και μοιάζουν περισσότερο από ποτέ στους Porcupine Tree. Στο κάτω κάτω, είναι κάτι που και οι ίδιοι ήθελαν να κάνουν με βάση και τις δηλώσεις τους.
Ο δίσκος ξεκινάει με το καλύτερο ίσως κομμάτι του, το “Lost (Why Should I Be Frightened By a Hat?)”, το οποίο με την αισθητική του θέτει τον τόνο που θα ακολουθηθεί από εκεί πέρα. Αλλά, ένα μεγάλο αλλά. Ενώ όντως οι μελωδίες υπάρχουν και τα κομμάτια στηρίζονται στην ατμόσφαιρα, οι συνθέσεις μου ακούγονται πολύ Anathema και αυτό έχει να κάνει περισσότερο με τον τρόπο που τραγουδάει ο Mariusz Duda. Ακούγοντας τραγούδια σαν τα “Caterpillar And The Barbed Wire”, “Saturate Me” ή το οχτάλεπτο “Discard Your Fear”, θα καταλάβει τι εννοώ.
Τα μόνα κομμάτια που προσωπικά μου έδωσαν κάτι είναι το “Lost (Why Should I Be Frightened By a Hat?)”, το “Discard Your Fear” και τα δυο τελευταία κομμάτια του δίσκου “Time Travellers” και “Found (The Unexpected Flaw Οf Searching)”, τα οποία αν και μπαλάντοειδή, είναι πολύ πιο κοντά στην Porcupine Tree αισθητική πάρα σε αυτή των Anathema.
Το μόνο σίγουρο είναι ένα, ότι οι Riverside δεν το παίζουν “safe” και προσπαθούν να ανοίξουν καινούργιους δρόμους στη μουσική τους. Αυτό είναι κάτι το οποίο ο οποιοσδήποτε μπορεί να το αναγνωρίσει. Το “Love, Fear And The Time Machine” δεν είναι σε καμία περίπτωση ένας άσχημος δίσκος, αλλά σίγουρα δεν είναι και ένας δίσκος ο οποίος με ενθουσίασε. Η έκτη δισκογραφική δουλειά των Πολωνών, τους βρίσκει πιο μελωδικούς και ατμοσφαιρικούς από ποτέ και αυτή είναι μια αλλαγή την οποία θα δεχτώ με ευχαρίστηση. Παρόλα αυτά, σίγουρα δεν θα τους βάλει και στη λίστα από τις αγαπημένες μου μπάντες. Οι οπαδοί των Riverside που πάντα γούσταραν τις μελωδίες τους και τι ήρεμες Marillion/Porcupine Tree στιγμές τους, μάλλον θα ενθουσιαστούν.
6,5/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
