Οι Solution 13 είναι μία groove metal μπάντα που μας έρχεται από τη Φινλανδία. Η ιστορία της αποτελείται από δύο περιόδους και με τις δύο να είναι μικρές. Και αυτό γιατί η πρώτη φάση της ιστορίας της διαρκεί από το 2000, οπότε και σχηματίστηκε η μπάντα, έως το 2003 όταν διαλύθηκε. Η δεύτερη φάση διαρκεί από το 2020, που επανασχηματίστηκε, μέχρι και σήμερα.
Στην πρώτη τους φάση, οι Φινλανδοί πρόλαβαν και κυκλοφόρησαν ένα δίσκο, το “Solution 13” του 2002, ενώ τώρα που επέστρεψαν κυκλοφόρησαν τη δεύτερη δουλειά τους, με τίτλο “Chapters from Private Hell”, κάτι που δείχνει ότι δισκογραφικά αποδίδουν καλά.
Το “Chapters from Private Hell” ξεκινάει με ωραίο τρόπο, καθώς το εναρκτήριο κομμάτι “My Private Hell” είναι μία δυνατή σύνθεση με βαριές κιθάρες και τύμπανα που ενώ έχει λίγο groove, δεν θα το έλεγες ακριβώς groove metal. Ίσως μελωδικό groove metal, αλλά με ξεκάθαρη νοοτροπία προς heavy rock. Ακόμα και οι φωνητικές μελωδίες και η ελαφρά τραχύτητα της φωνής τροφοδοτούν μια τέτοια εντύπωση. Όχι ακριβώς αυτό που θα περίμενες από την εκκίνηση ενός τέτοιου δίσκου, αλλά όχι και κάτι κακό.
Και το δεύτερο τραγούδι, το “When the Night Falls Down” συνεχίζει πάνω κάτω στα ίδια επίπεδα. Μεσαίες με κάπως πιο γρήγορες ταχύτητες, με ανεβαστική διάθεση και groove, αλλά με την προσέγγιση να είναι πιο μελωδική και χαλαρή και όχι κάτι το εξωφρενικά δυνατό. Υπάρχουν κάποια βαριά riffs και κάπως πιο δυνατό παίξιμο στα τύμπανα εδώ κι εκεί, αλλά η βαρύτητα δεν είναι το κύριο χαρακτηριστικό της μουσικής των Φινλανδών.
Και από εκεί και πέρα τα πράγματα αρχίζουν και παίρνουν μια κατηφορική πορεία. Ως επί το πλείστων οι ταχύτητες του δίσκου κυμαίνονται σε μεσαίες και αργές με αρκετή μελωδία τόσο στην κιθάρα όσο και στα φωνητικά. Και αυτό δεν είναι αποκλειστικά κακό, αρκεί να έχεις κάτι το ουσιαστικό να πεις και από ότι φαίνεται οι Solution 13 δεν μοιάζει να έχουν κάτι να πουν.
Θα έλεγα πως το μεγαλύτερο μέρος των συνθέσεων είναι απλά τραγούδια που θα μπορούσαν να παίζουν κάπου στο πίσω μέρος, σε μία μάζωξη ή σε ένα μπαρ, χωρίς να σε ενοχλούν, αλλά σίγουρα χωρίς να σου τραβάνε το ενδιαφέρον. Μια μουσική στο background που περνάει απαρατήρητη. Δυστυχώς, παρόλο που σε κάποια τραγούδια υπάρχει η διάθεση του να δημιουργήσουν κεφάτη μουσική και μέχρι ενός σημείου το καταφέρνουν, η μουσική δεν είναι ανάλογη της περίστασης.
Το μόνο κομμάτι (μετά τα δύο πρώτα) που αλλάζει λίγο τα πράγματα, είναι το “What I Need”, το οποίο έχει μια πιο power metal κατεύθυνση, χωρίς να απομακρύνεται από τη μελωδική και ανεβαστική φύση των συνθέσεων (που σε αυτό το τραγούδι η ανεβαστική διάθεση κάνει δουλειά). Οι μελωδίες είναι σαφώς πιο ενδιαφέρουσες, ενώ πολύ ωραία είναι και τα γυναικεία φωνητικά που συνοδεύουν εκείνα του Ilkka Järvenpää.
Τρεις συνθέσεις, όμως, δεν φτάνουν για να σώσουν όλο το δίσκο, ο οποίος αναπόφευκτα στο σύνολό του περνάει απαρατήρητος. Οι Φινλανδοί χρειάζεται να δώσουν παραπάνω πόνο στην επόμενη κυκλοφορία τους αν θέλουν να μας κάνουν να τους προσέξουμε και να γουστάρουμε πραγματικά με τη μουσική τους. Το “Chapters from Private Hell” δεν είναι ένας δίσκος που καταφέρνει να μας τραβήξει το ενδιαφέρον και να μας κάνει να επιστρέψουμε σε αυτόν μετά από μια ακρόαση.
5,5/10
Μίνως Ντοκόπουλος
[email protected]
