Για να είμαι ειλικρινής, πριν μου ανατεθεί αυτή η κυκλοφορία, δεν ήξερα καν ότι υπάρχουν οι Soulburn ακόμα. Με μεγάλη μου χαρά όμως, όχι απλά υπάρχουν αλλά κι έβγαλαν έναν πολύ αξιόλογο δίσκο και χαίρομαι ιδιαίτερα που γράφω για αυτούς, όπως άλλωστε και για πολλές υποτιμημένες μπάντες που θεωρώ ότι αξίζουν την προσοχή σας. Για όσους δε γνωρίζουν, οι Soulburn είναι από την Ολλανδία, δημιουργήθηκαν το 1996 και παίζουν doom/death metal με ολίγη (πλέον) από black. Το ντεμπούτο τους, “Feeding On Angels” του 1998 θεωρείται cult στους χώρους του underground death metal.
Ασφαλώς εδώ δεν ακούμε τους Soulburn του ντεμπούτου, η μπάντα έχει εξελιχθεί αρκετά από τότε αλλά κατά την άποψή μου, το έκανε πολύ ωραία, χωρίς να λησμονήσει τις ρίζες της και χωρίς να ακούγεται ρετρό ή κάτι. Βασικά ο δίσκος για μένα έχει ένα πολύ ιδιαίτερο στυλ που πιστεύω πως δύσκολα αποτυπώνεται από άλλη μπάντα.
Είναι μεν death/doom αλλά έχει μελωδικά στοιχεία τα οποία κοιτάνε κατάματα προς τη black metal μεριά, όμως η μπάντα δεν παίζει όπως οι περισσότερες melodic doom/death metal μπάντες (Draconian, Swallow The Sun ενδεικτικά παραδείγματα) αλλά δεν έχει και τη σαπίλα του πρώιμου death/doom τύπου Asphyx. Βασικά ο δίσκος βγάζει μια λιγότερο μελωδική και κάπως πιο σκοτεινή ατμόσφαιρα από το “Ancient God Of Evil” των Σουηδών Unanimated, καθώς έχει αυτό το mid-tempo ημι-μελωδικό στοιχείο στο οποίο κινούνταν και αυτοί, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο δίσκος είναι αντιγραφή.
Όπως έγραψα και πιο πάνω, έχει ένα δικό του ιδιόμορφο στυλ και αυτός ήταν ο καλύτερος τρόπος που είχα για να το περιγράψω. Το κατά πόσο θα σας αρέσει, δεν είμαι σίγουρος αλλά αν σας αρέσει το melodic death/doom όπως και το γνήσιο σάπιο death/doom, τότε αυτό είναι ένα ενδιάμεσο στάδιο που ίσως κοιτάζει λίγο παραπάνω προς τη μελωδία, το οποίο πιστεύω πως θα σας φανεί αρκετά ενδιαφέρον.
Προσωπικά, συγκριτικά με άλλους μασκαράδες του χώρου που θυμούνται στα 50 ότι έχουν μπάντα και το παίζουν δήθεν old-school, οι Soulburn όχι μόνο στέκονται επάξια αλλά καταφέρνουν να επαναπροσδιορίσουν τους εαυτούς τους μετά από τόσα χρόνια στο κουρμπέτι. Το λες και κατόρθωμα.
7,5/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
theoskats@yahoo.gr
