Τόσα χρόνια έχουν περάσει και πραγματικά δεν ξέρω τι είναι πιο ενδιαφέρον με τους Γερμανούς Squealer: η μουσική τους ή η ιστορία τους; Γιατί ναι μεν από το 1984 που ξεκίνησαν έχουν βγάλει πολλούς δίσκους αλλά και το φύγε-έλα στην σύνθεσή τους είναι εντυπωσιακό. Για πάμε να δούμε λίγο τα πράγματα πιο αναλυτικά.
Προ διετίας παρουσίασα τον δίσκο επιστροφής τους μετά από δέκα χρόνια απραξίας με τον τίτλο “Behind Closed Doors”. Μέχρι τότε είχαν βγάλει και άλλους εφτά δίσκους παρακαλώ. Όσο για την πλειάδα μουσικών που έχουν περάσει από τις τάξεις τους, αξίζει να αναφέρω μερικούς. Στα φωνητικά τον Gus Chambers (Grip Inc.), στο μπάσο τον Tobias Exxel (Edguy), στα τύμπανα τον Mike Terrana (μισή μουσική σκηνή του κόσμου). Η λίστα βέβαια έχει τόσα ονόματα που πρακτικά κατεβάζουν δύο ομάδες ποδοσφαίρου στο γήπεδο άνετα.
Το “Insanity” λοιπόν είναι μια λογική συνέχεια του παραδοσιακού ήχου που ακούμε εδώ και πολλές δεκαετίες. Αυτό το κράμα power που οριακά δεν είναι thrash έχει ζήσει στο παρελθόν μεγάλες δόξες, όμως στις μέρες μας λίγα σχήματα ακολουθούν αυτόν τον δρόμο. Προς τιμή τους αυτό που παίζουν οι Squealer το παίζουν καλά, όμως δεν είναι πως δεν το έχω ξαναδεί το έργο στο παρελθόν πολλές φορές.
Το ρεζουμέ πιο είναι; Σας αρέσει το κοπάνημα; Τότε θα βρείτε εδώ τραγούδια όπως το εναρκτήριο “Into Flames” και θα πείτε αντίο στα άλατα και πιστέψτε με, το album είναι γεμάτο τέτοιες στιγμές. Αν όμως ψάχνετε κάτι παραπάνω τότε ψάξτε αλλού. Σας άρεσαν οι Rage σαν τρίο στο παρελθόν; Μιλάμε για τέτοια γκάζια. Αλλά ως εκεί. Στο τέλος της μέρας, το θέμα είναι τι ακριβώς θες από μια δουλειά. Το “Insanity” είναι παρόν για να ταΐσει την λιγότερο εκλεπτυσμένη πλευρά μας και το κάνει καλά.
7/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
