Συχνά πυκνά στον κουτί μου καταλήγουν δουλειές που δεν έχουν ΚΑΜΙΑ σχέση με την μορφή και το υλικό του περιοδικού. Αυτό δεν είναι κακό κατά την άποψη μου: έχω γνωρίσει αρκετούς καλλιτέχνες που μάλλον δεν θα ήξερα αλλιώς. Αυτό φυσικά δεν ισχύει με τον Steve Kilbey. Ο γνωστός σε όλους μουσικός από την Αυστραλία με το συγκρότημα (The Church) του έχει κυκλοφορήσει ένα βουνό από δίσκους, με ίσως πιο χαρακτηριστικό από όλους το “Starfish” του 1988, ενώ φυσικά έχει έντονη solo παρουσία.
Στο “Sydney Rococo” ο Steve συγκεντρώνει κομμάτια τα οποία έχει συνθέσει τα τελευταία πέντε χρόνια, κομμάτια τα οποία μιλάνε για την πόλη του ή για την ακρίβεια την εικόνα που έχει σχηματίσει αυτός για την πόλη του μέσα από το προσωπικό του πρίσμα. Ενδιαφέρον, ε; Ναι είναι. Ο καλλιτέχνης μέσα από αυτές τις έντεκα συνθέσεις του δίσκου μας παρουσιάζει μια γλυκόπικρη σχέση με την ιδιαίτερη πατρίδα του.
Θα ήταν μάλλον αδικία να κατατάξω το “Sydney Rococo” στο AOR. Ναι, οι συνθέσεις είναι αρκετά ελαφρές όμως παράλληλα και πολύ σκοτεινές. Θα μπορούσα να ζήσω και με μικρότερη χρήση μη-παραδοσιακών οργάνων για τον χώρο του rock, η χρήση ορχήστρας τα τελευταία χρόνια έχει γίνει πολύ αισθητή κατά την άποψη μου. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το τελικό προϊόν να είναι αρκετά μουντό αλλά χωρίς ιδιαιτέρες εντάσεις.
Σε συνδυασμό όμως με την πανέμορφη φωνή το τελικό αποτέλεσμα μάλλον τον δικαιώνει μιας και δημιουργεί ένα αρκετά ταξιδιάρικο δίσκο. Θα μπορούσα να ξεχωρίσω το εναρκτήριο “Sydney Rococo”, το όμορφο “When I Love Her She Sings” και το πιο κλασσικό “A Night Is Coming”. Όπως και να έχει δεν μπορώ να πω ότι το “Sydney Rococo” απευθύνεται στον μέσο αναγνώστη μας έχει όμως πολλές καλές στιγμές για κάτι το διαφορετικό. Μην ξεχνάμε πως εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν καταξιωμένο καλλιτέχνη που προσφέρει την τέχνη του απλόχερα εδώ και δεκαετίες.
7/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
