Είναι πολλές οι μπάντες που παρά το γεγονός ότι έχουν στα χέρια τους πολύ καλό υλικό, όταν φτάνει η ώρα της ηχογράφησης να μην δίνουν τη δέουσα προσοχή, με αποτέλεσμα να χαντακώνουν τον εαυτό τους. Μία από αυτές τις περιπτώσεις αποτελούν και οι εξ’ Αργεντινής γεννημένοι με το Σλοβένικο όνομα και βάση την Ιρλανδία, Svet Kant, στο ντεμπούτο τους άλμπουμ. Την μπάντα αποτελούν ο Αργεντίνος ιδρυτής/κιθαρίστας/τραγουδιστής Santiago Kodela μαζί με τον έτερο κιθαρίστα, τον Ιρλανδό Liam Molloy. Από τη μία πλευρά έχουμε πολύ καλή δουλειά στις κιθάρες, τόσο στο τεχνικό όσο και στο συνθετικό κομμάτι, τα τύμπανα είναι αρκετά δουλεμένα και γενικότερα πρόκειται για ένα σύνολο με όμορφα και ενδιαφέροντα τραγούδια που ανήκουν στον ακραίο σύγχρονο ήχο με αρκετές αναφορές σε μπάντες μεγαθήρια όπως Gojira, Meshuggah αλλά και σημαντικούς κιθαρίστες όπως ο Jeff Loomis. Το πρώτο αρνητικό που συναντά κανείς σ’ αυτό το άλμπουμ είναι στο κομμάτι της μίξης και ειδικότερα στα τύμπανα τα οποία δεν έχουν προσεχθεί, έχουν κακό ήχο, το ταμπούρο ακούγεται σαν τάπερ, συνολικά είναι πολύ πιο πάνω απ’ τις κιθάρες ενώ τα crash είναι τόσο μπροστά που καταντούν ενοχλητικά. Το δεύτερο αρνητικό είναι τα φωνητικά. Ενώ στα brutal σημεία είναι απλά μέτρια, τα καθαρά είναι απίστευτα άθλια και φάλτσα, ειδικά σε μερικά σημεία που είναι διπλές φωνητικές μελωδίες είναι διπλά φάλτσα, λες και βγήκαν από τα Παρατράγουδα της Πάνια. Δεν θέλω να ξέρω πως θα ακούγονταν ο τραγουδιστής αν δεν είχε κάνει μαθήματα φωνητικής, όπως τουλάχιστον ο ίδιος ισχυρίζεται ότι έκανε πριν τις ηχογραφήσεις του δίσκου. Για να ανακεφαλαιώσουμε λοιπόν, οι Svet Kant οφείλουν, ως ένδειξη σεβασμού για τον κόπο και το ταλέντο που φαίνεται ότι έχουν, να βρουν έναν τραγουδιστή της προκοπής και να προσέξουν περισσότερο τον ήχο τους, γιατί τα τραγούδια είναι καλά και είναι κρίμα (αλλά όχι άδικο) να γίνονται δημοφιλείς άλλες μπάντες με λίγο χειρότερο υλικό αλλά με φοβερό ήχο.
6/10
Νίκος Κεφαλίδης
