Ααααααχ! Ωραίο πράγμα το metalcore όταν παίζεται όπως του πρέπει. Με τα beatdowns του, με τις μελωδιάρες του, με τις φωνάρες του, με τα γλυκά σαν το μέλι ρεφρέν του. Τι να μην αγαπήσεις από εκεί; Χώρια που κράτησε το ενδιαφέρον του κόσμου για το heavy ήχο τα πέτρινα χρόνια των ‘00s. Λίγο το έχετε αυτό;
Απ’ τους πιο άξιους εκπρόσωπους του είδους, οι The Devil Wears Prada, έχουν συνδέσει τ’ όνομά τους με τη γιγάντωση αυτού του ήχου. Λογικό είναι λοιπόν να απασχολούν με κάθε κυκλοφορία τους, όλους εμάς που τους ακολουθούμε κατά πόδας.
Η νέα τους κυκλοφορία “Color Decay”, είναι ταυτόχρονα κοντά αλλά και μακριά απ’ τον ήχο που τους ανέδειξε. «Πώς γίνεται αυτό ρε συ Στάθη;», θ’ αναρωτηθείτε εύλογα. Η απάντηση, βρίσκεται στην ποικιλομορφία. Παρά όμως αυτήν ακριβώς την ποικιλομορφία, ο δίσκος παρουσιάζει και μια αξιοσημείωτη ομοιογένεια, πράγμα που εκ των πραγμάτων, είναι πολύ δύσκολο. Για να δούμε όμως τα πράγματα αναλυτικότερα.
Η ακρόαση ξεκινάει με το “Exhibition” και παίρνουμε αυτό ακριβώς που περιμέναμε. Metalcore υψηλής ποιότητας, όπως μας έχει συνηθίσει το συγκρότημα. Και εκεί που λες ότι, εντάξει, κάπως έτσι θα κυλήσει ο δίσκος, λίγο παρακάτω έρχεται το “Twenty-Five” και μας αφήνει με το στόμα ανοιχτό μιας και εδώ έχουμε μια spoken word μπαλάντα και μάλιστα πολύ επιτυχημένη! Και απ’ την άλλη μεριά, έχουμε ένα τραγούδι σαν το “Time” που ουσιαστικά συνοψίζει μουσικά όλο το νόημα των The Devil Wears Prada. Τι είναι αυτό δηλαδή; Μελιστάλαχτο ρεφρέν το οποίο ακολουθείται από ένα κλασικό metalcore riff, ενώ το τελείωμα του τραγουδιού, επιφυλάσσει μια έκπληξη που σιγά μη σας την πω! Στα συν του album είναι και τα πολλά ηλεκτρονικά στοιχεία που εντείνουν την όλη ατμόσφαιρα και δένουν πολύ καλά με τα υπόλοιπα επιμέρους στοιχεία του δίσκου.
Για άλλη μια φορά λοιπόν οι The Devil Wears Prada, δεν απογοητεύουν. Ίσως κάποιοι απ’ τους παλαιότερους οπαδούς του συγκροτήματος, να δυσαρεστηθούν απ’ τη σχετική διαφορετικότητα του “Color Decay”. Κάτι τέτοιο όμως, θα είναι λάθος, μιας και το πλήθος πληροφορίας που έχει ο δίσκος θα αποκαλυφθεί μόνο μετά από αρκετές ακροάσεις. Πρόκειται για μια απ’ αυτές τις κυκλοφορίες που μεγαλώνουν με τον καιρό μέσα μας και σίγουρα θέλουν το χρόνο τους.
7,5/10
Στάθης Παντιώρας
[email protected]
