Ακόμα μία μπάντα από τη μεταλλομάνα Σουηδία. Είναι τρομερός ο ρυθμός με τον οποίο η χώρα αυτή παράγει μπάντες, και μάλιστα ποιοτικότατου επιπέδου και σε κάθε είδος είτε old-school είτε μοντέρνο. Εδώ όμως, δυστυχώς δεν θα ισχύσει κάτι τέτοιο για τους post/sludge metallers από τη Στοκχόλμη, οι οποίοι στο τρίτο τους άλμπουμ, ναι μεν έχουν ιδέες, αλλά κάπου το χάνουν με την υλοποίηση αυτών. Πρώτα όμως, πρέπει να ξεκαθαριστούν κάποια πράγματα.
Αρχικά, η μπάντα διάλεξε αυτό το όνομα λόγω της απώλειας αγαπημένων τους προσώπων, κάτι που φυσικά αντανακλάται και στη μουσική τους. Κατά δεύτερον, το είδος που παίζουν δεν είναι ούτε το πιο χαρούμενο, ούτε το πιο ακραίο στον κόσμο, κάτι που σημαίνει πως δε μπορούμε να περιμένουμε ανεβαστικά πράγματα εδώ. Δυστυχώς όμως, οι The Moth Gatherer παρασύρονται από την κατάθλιψη που πρεσβεύουν ως σχήμα, καθώς και από τους κανόνες που έχει δημιουργήσει το είδος, και το αποτέλεσμα είναι η δημιουργία ενός δίσκου απόλυτα γραμμικού που αδυνατεί να παρουσιάσει κάτι νέο για να ξεχωρίσει.
Ο δίσκος δεν ακούγεται γραμμικός μόνο στο ότι ακολουθεί τις νόρμες του είδους, αλλά και στο γεγονός ότι τα κομμάτια του δεν παρουσιάζουν καμία απολύτως αλλαγή στο ρυθμό και αυτό, όπου σε συνδυασμό με τη μεγάλη τους διάρκεια, κάνει την ακρόαση του δίσκου μια αρκετά κουραστική διαδικασία. Προφανώς και δε χρειάζεται αλλαγή κάθε είκοσι δευτερόλεπτα σε ένα κομμάτι λες και ακούμε jazz/fusion αλλά όταν ένα κομμάτι αποτελείται μόνο από ένα πράγμα αποκλειστικά, τις περισσότερες φορές οδηγεί τον ακροατή στην πλήξη.
Τέλος, είναι βασικό για μια ανερχόμενη μπάντα, ό,τι είδος και να παίζει, να είναι σε θέση ή έστω να προσπαθεί να ξεφύγει από τους κανόνες που έχει δημιουργήσει το είδος και να φτιάξει το δικό της στυλ. Εάν δεν το κατορθώσει, είναι καταδικασμένη στη μετριότητα και στα αναμασήματα. Και το “Esoteric Oppression” ανήκει στη δεύτερη κατηγορία.
6/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]
