Δεν μπορώ παρά να ξεκινήσω πάλι με την ίδια απορία που ξεκίνησα την άποψή μου και στο The Mystery Of The Bulgarian Voices feat. Lisa Gerrard – “Pora Sotunda”. Τι σχέση μπορεί να έχει το παραδοσιακό Βουλγαρικό χορωδιακό τραγούδι και μουσική, με το heavy metal; Η απάντηση είναι και πάλι καμία. Ο προπομπός πάντως του single “Pora Sotunda”, έδειχνε ότι η ιστορική χορωδία είχε και άλλους άσσους στο μανίκι της και σίγουρα ένας από αυτούς του άσσους ήταν το όνομα της τραγουδίστριας των Dead Can Dance, Lisa Gerrard.
Δεν μπορώ να παραδεχτώ ότι η συμμετοχή της Lisa Gerrard, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο ως κράχτης, στην πρώτη κυκλοφορία της χορωδίας μετά από σχεδόν 30 χρόνια. Ας τα πάρουμε από την αρχή τα πράγματα. Οι The Mystery Of The Bulgarian Voices είναι μια γυναικεία χορωδία που χρονολογείται από τις αρχές της δεκαετίας του 1950.
Ο Peter Dundakov, είναι ο άνθρωπος που συνέθεσε και ενορχήστρωσε την πλειοψηφία των τραγουδιών στο “BooCheeMish”, ο οποίος συνειδητά αποφάσισε ότι ο δίσκος θα πρέπει να παραμείνει εντελώς ακουστικός, χωρίς την χρησιμοποίηση ηλεκτρονικών οργάνων. Έχω την εντύπωση βέβαια, ότι θα βρει αρκετούς επικριτές ο Dundakov, αφού ο ήχος είναι αρκετά σύγχρονος σε αρκετές περιπτώσεις, με κάποια σύγχρονα όργανα. Για να το τραβήξει λίγο πιο πέρα, ο Dundakov δανείστηκε και τις υπηρεσίες του παγκοσμίου φήμης Βούλγαρου beatboxer SkilleR.
Τα δεκατρία κομμάτια που υπάρχουν στο “BooCheeMish”, αυτό που κάποιος θα αντιμετωπίσει είναι οι παραδοσιακές φωνές και κάποια τύμπανα. Αυτός είναι ο σκελετός των τραγουδιών και το μόνο με το οποίο μπορώ να το αντιστοιχίσω είναι το “Ederlezi” του Goran Bregovic, για να δώσω μια μικρή γεύση. Οι φωνές κερδίζουν σε δύναμη με το μπάσο που προσθέτει μια σύγχρονη υφή στον όλο ήχο Η κιθάρα εμφανίζεται περιστασιακά και χρησιμοποιείται περιστασιακά στο τραγούδι “Pora Sotunda”, στο οποίο η Gerrard κάνει ένα σόλο. Τα “Rano Ranila” και “Yove” είναι παραδείγματα up-tempo κομματιών, τα οποία δεν έχουν την μελαγχολία ως χαρακτηριστικό τους, ενώ το “Shandi Ya”, είναι βασισμένο πάνω σε oriental κλίμακες, δίνοντας μια ποικιλία στο όλο αποτέλεσμα.
Δεν λέω, αρκετά ενδιαφέρον, αλλά καμία σχέση με το heavy metal. Η συμμετοχή της Lisa Gerrard είναι επιτυχημένη, αλλά δεν μπορώ να πω σε καμία στιγμή ότι κάτι με τράβηξε στο “BooCheeMish” έτσι ώστε να το ακούσω πολλές φορές. Ίσως, αν η χορωδία συμμετείχε σε κάποια heavy metal κυκλοφορία να μπορούσα να δώσω καλύτερα την άποψή μου, αλλά τώρα… Μόνο αν έχετε μανία με τις χορωδίες και το παραδοσιακό μεσογειακό τραγούδι θα πρέπει να δώσετε μια ευκαιρία στο “BooCheeMish”. Αλλιώς, προσπεράστε όπως θα κάνω και εγώ.
5/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
