Κarg στα Γερμανικά σημαίνει άγονο, και οι Karg για όσους δεν τους γνωρίζουν, είναι ένα συγκρότημα που βρίσκεται στον χώρο από το 2006 και ασχολείται με το post-black metal. Σαν one-man project στην αρχή, ενώ για την περίοδο 2010 – 2014 λειτούργησε σαν κανονική μπάντα κάνοντας και συναυλίες σε διάφορα φεστιβάλ ανά την Ευρώπη. Από το 2014 και μετά, ξανά λειτούργησε ως one-man project κυκλοφορόντας τέσσερις δίσκους που δεν έκαναν και πολύ αίσθηση μπορώ να πω. Πλέον φτάνουμε στο 2022 όπου παίρνεται η απόφαση από τον one-man να κυκλοφορήσει τον όγδοο δίσκο του συγκροτήματος με το όνομα “Resignation”, δυο χρόνια μετά την τελευταία τους κυκλοφορία, αυτή του EP “Resilienz”.
Μην έχοντας ακούσει τις προηγούμενες δουλειές τους, από τις ακροάσεις που έκανα στον συγκεκριμένο δίσκο, πιστεύω πως έβγαλα αρκετά συμπεράσματα. Πρώτον, αυτό που άκουσα μπορεί να είναι post-metal, black όμως δεν είναι, ότι και να μου λένε όλοι υπόλοιποι, πιο πολύ . Δεύτερόν, από την πρώτη ακρόαση, αυτό που κατάλαβα είναι πως αυτός ο τύπος που κρατάει μόνος του την μπάντα, προσπαθεί να γίνει ο Quorthon (σ.σ.: αν δεν ξέρεις σε τι αναφέρομαι, τότε κάποιο λάθος έχεις κάνει και διαβάζεις την κριτική μου!) των ’20s διανύοντας ένα μοναχικό μονοπάτι χωρίς να τον πολύ ενδιαφέρει τι θα πουν οι άλλοι ή αν αυτό που κάνει συνάδει με τις τάσεις της εποχής. Τρίτο και σημαντικότερο, η μουσική του δεν είναι κακή, στα κομμάτια υπάρχει αυτή η αίσθηση της ζεστασιάς και της μεγαλοπρέπειας και σε πολλά σημεία επικίζει, αλλά μέχρι εκεί.
Το “Resignation” αποτελείται από τέσσερα κομμάτια που όλα πλησιάζουν ή είναι μεγαλύτερα από τα δέκα λεπτά, και εκεί ακούς όλα όσα θέλει να εκφράσει ο καλλιτέχνης, κάτι που εμένα όμως δεν μου έκανε και τόσο κλικ. Δεν λέω καλή η μουσική του, αλλά όχι σε βαθμό που να θέλω να το ξανά-ακούσω (σ.σ.: το άκουσα πολλές φορές για την κριτική) συν πως μετά από την δεύτερη ακρόαση ξεκίνησε να με πιάνει βαρεμάρα.
Από περιέργεια και μόνο, έκανα μία έρευνα στο διαδίκτυο να δω άλλες κριτικές ώστε να καταλάβω άλλοι ακροατές πως αντιλαμβάνονται την συγκεκριμένη κυκλοφορία, και με έκπληξη είδα ότι όλοι το αποθεώνουν. Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω τι βρήκαν όλοι αυτοί και εγώ δεν τα κατάφερα, αλλά βασιζόμενος στα δικά μου γούστα και την δική μου αντίληψη, το θεωρώ ένα απλό άλμπουμ που θα μπορούσε να βγάλει ο καθένας και δεν υπάρχει λόγος να επενδύσει κάποιος χρόνο όταν εκεί έξω κυκλοφορούν τόσα και τόσα που κάνουν την διαφορά. Η απόφαση δική σας!
5/10
Βαγγέλης Φαρρής
[email protected]
