Να ξεκαθαρίσω εξ αρχής ότι η μουσική των The Tangent δεν συγκαταλέγεται στα αγαπημένα μου ακούσματα, ίσως περιστασιακά να ακούσω κάτι παρόμοιο, σίγουρα όμως δεν βρίσκεται ανάμεσα στις επιλογές μου. Μου φαίνεται μάλιστα περίεργο που η κριτική αυτή θα ανέβει στο GreekRebels, αλλά αφού ο αγαπημένος αρχισυντάκτης μου το πάσαρε, θα κάνω το καθήκον μου. Οι The Tangent λοιπόν είναι ένα Prog Rock συγκρότημα, πνευματικό παιδί του Βρετανού πληκτρά Andy Tillison, ο οποίος είναι και το μοναδικό μόνιμο μέλος από το 2002 οπότε και εμφανίστηκαν για πρώτη φορά. Tο όγδοο άλμπουμ τους λοιπόν, με τίτλο “A Spark In The Aether”, κινείται σε prog rock μονοπάτια που περνάνε μέσα από τα λιβάδια των Yes, ακουμπάει να ξαποστάσει σε πέτρες που γράφουν το όνομα των Lucifer’s Friend, Gong, Emerson Lake & Palmer και δροσίζεται από jazz και funk ψιχάλες. Αν και υπάρχουν στίχοι, η δομή των τραγουδιών παραπέμπει περισσότερο σε instrumental καταστάσεις, με μεγάλες διάρκειες, πολλές αλλαγές και αρκετά σημεία με σόλο. Οι δαιδαλώδεις συνθέσεις θα μπορούσαν να σπάσουν σε πιο μικρά κομμάτια, όπως με το τραγούδι “San Fransisco”, το οποίο είναι ένα μέρος του τραγουδιού “Celluloid Road”, από τα λίγα μέρη του δίσκου τα οποία ροκάρουν, προοριζόμενο για το ραδιόφωνο και ενδεικτικό της γενικότερης συνθετικής προσέγγισης της «\μπάντας». Να πω την αμαρτία μου, με κούρασε ο δίσκος. Υπήρξαν πολλές στιγμές που το χασμουρητό γαργαλούσε το στόμα μου και λίγε που πίστευα ότι ήμουν παγιδευμένος σε ένα ασανσέρ που ανεβοκατέβαινε χωρίς να ανοίγουν οι πόρτες. Δεν λέω ότι το “A Spark In The Aether” δεν περιέχει πολύ καλή μουσική, απλά θέλω να αναφέρω πως ένας λάτρης του σκληρού ήχου όπως οι περισσότεροι που επισκέπτονται το site θα το βρει ανιαρό, εκτός ίσως από τους οπαδούς του progressive οι οποίοι θα κάνουν μια επίσκεψη στις ρίζες της αγαπημένης τους μουσικής. Φυσικά δεν μπαίνω στη διαδικασία να κρίνω τεχνική κατάρτιση και παραγωγή, εξ ορισμού είναι, όπως καταλαβαίνετε, άψογα. Τελικά πιστεύω ότι για το κοινό για το οποίο, προορίζεται το “A Spark In The Aether”, έχει ότι ακριβώς χρειάζεται για να γίνει αρεστό, όχι όμως αυτό το κάτι παραπάνω που θα το κάνει αριστούργημα.
6,5/10
Νίκος Κεφαλίδης
[email protected]
