Ο Tony Martin είναι ο αγαπημένος μου τραγουδιστής στην ιστορία των Black Sabbath. Τόσο απλά. Όσο και να αγαπάω τον Ozzy και τον Dio, οι δίσκοι που έβγαλε το σχήμα μαζί του είναι οι αγαπημένοι μου. Όπως είναι λοιπόν αναμενόμενο, κάθε δουλειά που φέρνει το όνομα του ή στην οποία συμμετέχει ο ίδιος, αμέσως τραβά το ενδιαφέρον μου.
Το “Thorns” είναι η τρίτη δουλειά που φέρει το όνομά του ενώ η αλήθεια είναι ότι έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που τον ακούσαμε σε ολοκληρωμένη δουλειά στους Giuntini Project. Για την ακρίβεια από το 2013, μιας και η δουλειά που έβγαλε ο κιθαρίστας πέρσι φέρει την φωνή του μόνο σε ένα κομμάτι.
Η ακρόαση του “Thorns” με άφησε διχασμένο. Από την μια η φωνή, αχ αυτή η φωνή, είναι εδώ παρούσα και ακούραστη! Πραγματικά είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα από τότε που τον άκουσα πρώτη φορά. Υπάρχουν κομμάτια που μου άρεσαν πολύ. Για παράδειγμα, το εναρκτήριο και γρήγορο “As The World Burns” (αν και δεν είναι κάτι το εντυπωσιακό), το doom-άδικο “Black Widow Angel” ή το επίσης ατμοσφαιρικό “Book Of Shadows”. Πανέμορφο ήταν και το “Damned By You”.
Από την άλλη δεν ήταν λίγες οι στιγμές που βρήκα τον εαυτό μου να γαργαλάει το skip στον player. Παράδειγμα το “No Shame” με το εκνευριστικά επαναλαμβανόμενο refrain του, το “Passion Killer” που βρήκα παντελώς απαράδεκτο ή το εκτός τόπου και χρόνου “This Is Your Damnation”. Συνθέσεις σαν αυτές όχι μόνο δεν προσφέρουν τίποτα αλλά σίγουρα αφαιρούν από το σύνολο. Γίνεται μια προσπάθεια να ακουστεί πιο μοντέρνος κάτι που βρίσκω παντελώς ανούσιο.
Με άλλα λόγια, με κάποιον άλλο τραγουδιστή το άλμπουμ αυτό μάλλον θα το έτρωγε η μαρμάγκα. Δεν περίμενα σε καμία περίπτωση να ακούσω τα μεγαλεία του “Headless Cross”, υπάρχει μόλις ένας Iommi στο σύμπαν αυτό. Όμως δεν βρίσκω τον λόγο να ακούω και καουμπόικα κομμάτια από αυτή την πανέμορφη φωνή.
6/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
