Άλλη μια διαφαινόμενη αρπαχτή από τον Portnoy και την παρέα του. Αν από τη μια κανείς, από όσους ασχολούνται με το prοgressive rock, δε διαφωνεί ότι οι Transatlantic έχουν παίξει κατά διαστήματα ωραία και ποιοτική μουσική, άλλο τόσο συμφωνούμε όλοι πως το έχουν παρακάνει με το θέμα των live albums. Τι το ‘χουν παρακάνει δηλαδή, αυτοί το έχουν ξεχειλώσει.
Μιλάμε για μια μπάντα που αν και έχει από το 2000 μέχρι σήμερα μόλις τρία full length albums, τα live albums της είναι διπλάσια. Χώρια τα DVD, τα official bootlegs, τα compilation και δε ξέρω τι άλλο. Έλεος δηλαδή! Θα μου πεις βέβαια πως εντάξει, οι Transatlantic μπορούν κάλλιστα να θεωρηθούν side project και ίσως δεν υπάρχει ο χρόνος για να γράφουν μουσική. Το μεράκι όμως για να τα παίρνουν και από τα live τους και από τις κυκλοφορίες τους, δε βλέπω να λείπει.
Τι θα κερδίσω αν ακούσω για άλλη μια φορά τα ίδια κομμάτια ζωντανά, όσο και πορωμένος οπαδός τους και αν είμαι; Τι κίνητρό ακριβώς δίνουν στο κόσμο που του ζητάνε να τους τα σκάσει για πολλοστή φορά; Τα bonus στο DVD, και τα making of; Εδώ λοιπόν δεν θα βαθμολογηθεί η ποιότητα των κομματιών αυτών καθεαυτών, αλλά η αξία της συγκεκριμένης κυκλοφορίας και μόνο. Άιντε γράψτε κάνα δίσκο!
3/10
Γιώργος Τσινάνης
[email protected]
