Πώς αιτιολογείς μία live ηχογράφηση και βίντεο μιας μπάντας που έχει τόσα live στο δυναμικό της, όσα είναι τα ψάρια στη θάλασσα; Οι Anthrax κυκλοφόρησαν σε διπλό CD & DVD το “Kings Among Scotland”, το οποίο βιντεοσκοπήθηκε κατά τη sold-out συναυλία του συγκροτήματος στις 15 Φεβρουαρίου 2017 στην ιστορική αίθουσα της Γλασκόβης, το Barrowland Ballroom.
Γιατί αυτό το συγκεκριμένο live; Το δικαιολογείς αν σκεφτείς ότι τα τελευταία χρόνια οι ζωντανές εμφανίσεις των Anthrax στην Ευρώπη ήταν αδύναμες σε σχέση με το παρελθόν και με μία μουσική η οποία απευθύνεται σε πιο ώριμο κοινό πλέον (δε λέω γερασμένα παλικάρια με αρχαία ακούσματα, αλλά αυτό εννοώ) δεν είχε την αναμενόμενη απήχηση στη νεολαία. Όφειλαν λοιπόν να πατήσουν τέρμα τα γκάζια και να δείξουν και στους νεότερους γιατί είναι μέλος των Big 4και ισοδύναμοι με μπάντες που εδώ θα γέμιζαν στάδια, όπως οι Metallicaκαι οι Megadeth–με όχι ένα, όχι δύο, αλλά 18 τραγούδια!
Αυτό λοιπόν το πετυχαίνουν άψογα με την κυκλοφορία αυτής της συναυλίας. Όταν ξεκινά με “Spreading The Disease” (1985) με “A.I.R.”και “Madhouse” σε ένα κατάμεστο Barrowland Ballroom, έχεις ήδη μπει στη μηχανή του χρόνου κι έχεις πάει πίσω πολλά πολλάααα χρόνια. Αυτό που δε βλέπεις βέβαια στο CD είναι το κοινό να κουνάει μόνο χεράκια και να κουνιέται ελαφρώς. Τα παιδιά 15-25 δεν το νιώθουν βέβαια όπως εμείς – κι εμείς τρέμουμε μη βγάλουμε κανένα γοφό, αλλά οι Anthrax τα δίνουνε όλα και ο Jonathan Donais τελεί πραγματικά φόρο τιμής στον Dan Spitz (lead κιθάρες – αποχωρήσας το 2007), παίζοντας τα μέρη του εξαιρετικά και ίσως και ακόμα καλύτερα. Ο Joey σε πλήρη φόρμα τα δίνει όλα – εντάξει, δε χοροπηδάει όπως παλιά. Ο Scotty το ξέρουμε όλοι ότι έχει πιει το ελιξίριο της νεότητας, αγέραστος κι αεικίνητος οπότε τι να σχολιάσω τώρα;
Τρίτο κομμάτι το “The Evil Twin”από τον τελευταίο τους “For All Kings” (2016) και κάτι έχει αρχίσει να γίνεται. Ακολουθεί το “Medusa”, πάλι από το “Spreading The Disease” και ξαναγυρίζουν σε “Blood Eagle Wings” από τον τελευταίο τους. Εδώ κάπου αρχίζουμε να περιμένουμε λογικά το “Be All, End All”, αλλά πριν από αυτό μας τραγουδούν για τα πολυαγαπημένα μας zombies με το “Fight ‘Em Till You Can’t” από το LP της επιστροφής τους στα κόσμια, “Worship Music” (2011). Δεν μπορώ να μην προσέξω ότι ο Joey δε μπορεί να πια να πιάσει τις ψηλές στο “Be All, End All” και τραγουδά δεύτερη φωνή με την ελπίδα να κάνει το κοινό την πρώτη. Συγχωρεμένος. Δεν έγινε το αναμενόμενο μεγάλο mosh-pit με αυτό το κομμάτι όμως. Λίγα πράγματα. Πιο πολύ τραγουδάνε οι Γλασκοβίτες παρά χορεύουνε.
Η ένταση παραδόξως ανεβαίνει με το “Breathing Lightning” – πάλι από τον τελευταίο δίσκο, με το “Among The Living” (ομότιτλο, 1987) να μπαίνει απίστευτα δυναμικά… και η γη να σείεται! Έχουμε πλέον μπει σε ένα rollercoasterκαι περνάμε πλέον από σταθμούς που χάραξαν την ιστορία μιας γενιάς με κομμάτια όπως το “Caught In A Mosh”, “I Am The Law”, “Indians”, “A Skeleton In The Closet” κ.α., τερματίζοντας ομηρικά με το “Antisocial”, όπου πλέον πραγματικά έχουν αναστήσει μέχρι και τους πεθαμένους στο κοινό που τους κοίταγαν από κάτω τόση ώρα ανοιγοκλείνοντας τα μάτια.
Θα τους βάλω ένα σκορ που δεν έχω βάλει ποτέ μου. Θα τους βάλω 10. 10 γιατί τα έδωσαν όλα. 10 γιατί η ηχοληψία ήταν από τις καλύτερες που έχω ακούσει εδώ και πολύ καιρό. 10 γιατί είπαν τα πιο αγαπημένα μου κομμάτια, με καλά μελετημένη σειρά. 10 γιατί προτιμώ να ακούσω αυτό το live από τα studio albums τους, η ατμόσφαιρα είναι υπέροχη. 10 γιατί δεν κώλωσαν και έπαιξαν 18 κομμάτια το ένα καλύτερα από το άλλο. 10, ένα πόντο για κάθε φορά που το έχει δει ο γιος μου. 10 γιατί αν ήμουν εκεί μπορεί να έφευγα και με ένα δάκρυ. 10 γιατί, εν τέλει, και νεκρούς ανέστησαν!
10/10
Κλερ Τσιμπουρλά
[email protected]
