To 2008, η θρυλική rock τριάδα των Rik Emmett, Gil Moore και Mike Levine επανενώθηκε, 20 ολόκληρα χρόνια μετά από τη διάλυσή της. Το γεγονός αυτό στιγματίστηκε από τη μία και μοναδική εμφάνιση των Triumph στα σουηδικά εδάφη. Παρόλο που ανέβηκαν μόνο μία φορά στο σανίδι, άξιζε και με το παραπάνω.
Σαν setlist, το “Live At Sweden Rock Festival” είναι κάπως περιορισμένο, εκτελώντας μόλις 10 κομμάτια. Η απίστευτη απόδοση των Καναδών, όμως, είναι αυτή που ευτυχώς επισκιάζει την “κουτσουρεμένη” διάρκεια του αυτού του live. Σημασία – όπως ήταν λογικό – έχει δωθεί στα πιο γνωστά hits της μπάντας, όπως τα “Lay It On The Line”, “Allied Forces” και “Never Surrender”. Για reunion concert βέβαια, περίμενα ανάλογα vibes και από πλευράς θεατών, αλλά κάτι τέτοιο δεν έγινε. Πράγμα περίεργο, αν σκεφτείς ότι ήταν σε υψηλή θέση στο billing του festival τότε.
Ακούγοντας το live album πάντως, δεν έδωσα σημασία στο κοινό. Αυτό που παρατηρούσα διαρκώς, ήταν το πως τα δάχτυλα ενός 59χρονου πια Rik Emmett ηχούν το ίδιο γρήγορα με όταν ήταν ακόμα μπόμπιρας στα ’70s. Καταπληκτικός όγκος στα πιο heavy κομμάτια, ειδικά στο “Rock N’ Roll Machine”, κυριώς από τη δουλειά του κυρίου Levine στο μπάσο, ενώ το γνωστό progressive rock παίξιμο του Gil Moore στα drums ακόμα καλά κρατεί.
Το “Live At Sweden Rock Festival” υπάρχει επίσης και υπό DVD μορφή, για όσους δεν αρκούνται μόνο στο ακουστικό υλικό. Εκεί υπάρχουν διάφορα άλλα καλούδια, όπως ένα “behind the scenes” αφιέρωμα και μία συνέντευξη τύπου. Δεν υπάρχουν fillers, παραδόξως δεν υπάρχουν μπαλάντες(!), ενώ παρόλο που έχουμε να δούμε κάποιο νέο full-lenght δίσκο από το 1993, ωστόσο εξακολουθώ να πιστεύω ότι οι Triumph, μαζί με τους Rush φυσικά, ήταν το καλύτερο rock τρίο που ανέδειξε ποτέ ο Καναδάς. Και ακόμα είναι.
8/10
Χάρης Μπελαδάκης
[email protected]
