Οι Unleash The Archers σε κάθε τους κυκλοφορία έχουν καταφέρει αυτό που επιδιώκουν χιλιάδες μπάντες ανά τον κόσμο αλλά ελάχιστες το καταφέρνουν: πραγματική, ουσιαστική εξέλιξη. Οι Καναδοί σε κάθε νέα τους κυκλοφορία το πετυχαίνουν και με το παραπάνω. Έτσι λοιπόν, τρία χρόνια μετά την κυκλοφορία του “Apex” και έχοντας κυκλοφορήσει το 7” EP “Explorers” πέρυσι, έρχονται με το “Abyss” να διεκδικήσουν μια θέση στα καλύτερα είκοσι albums της χρονιάς και από ότι φαίνεται θα το καταφέρουν εύ-κο-λα!
Όλα σε αυτόν το δίσκο συντελούν σε αυτό που σας προανέφερα. Οι μηχανές έχουν πάρει φωτιά και τίποτα πραγματικά δεν σταματά τους Καναδούς. Για όσους από εσάς δεν γνωρίζουν, το “Abyss” είναι μια φουτουριστική συνέχεια του “Apex”, με το συγκρότημα να δείχνει πόσο τρομακτικά έχει εξελιχθεί μέσα στα χρόνια και πως πρόκειται να μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον μας. Άλλωστε αυτό που κάνει τους Unleash The Archers όλο και πιο διαδεδομένους στη σύγχρονη heavy metal σκηνή είναι η περίσσια μαεστρία που διαθέτουν οι συνθέσεις τους, καταφέρνοντας να κυμανθούν από το New Wave Of British Heavy Metal έως το μελωδικό death metal και από εκεί σε πιο μοντέρνα μονοπάτια, χάρη στην χρήση των διαφόρων ηλεκτρονικών στοιχείων.
Ξεκινώντας ο δίσκος συναντάμε το (σχεδόν) τεσσάρων λεπτών “Waking Dream”, το οποίο λειτουργεί ως εισαγωγή ή περισσότερο ως μια ομαλή εκκίνηση που σταδιακά αυξάνεται σε κορύφωση για να μιας πιάσει από τα μούτρα. Εκεί είναι λοιπόν που αρχίζει και η διάχυση των μονοπατιών που διανύουν. Από το ομότιτλο “Abyss”, ένα modern power metal κομμάτι, γεμάτο με synth loops να παίζουν μέσα, με φανταστικά τύμπανα και γρήγορα riffs μας πάνε σταδιακά στο έπος “Through Stars”, του οποίου η μουσική παλέτα περιλαμβάνει από hard rock επιρροές, γεμάτες ένα 80s συναίσθημα, όπου σε συνδυασμό με τα ηλεκτρονικά samples απλά γίνεται εκ των αγαπημένων στιγμιότυπων του δίσκου.
Αυτό από την άλλη για εμένα είναι θετικό μιας και φανερώνει ότι οι Unleash The Archers δεν νοιάζονται για τους περιορισμούς του στυλ του οποίου θέλουν να υπηρετήσουν και ανοίγουν τα φτερά τους να πετάξουν σε νέα εδάφη. Το “Legacy” για παράδειγμα έχει μια εκπληκτική προσέγγιση, την οποία ομολογώ πως κανείς δεν θα την περίμενε, σε πιο ατμοσφαιρικά και τρόπος τινά post-black metal μονοπάτια. Από την άλλη το “Return To Me” ακολουθεί στο ίδιο μήκος κύματος, περιέχει δηλαδή σημεία που κινούνται στα χωράφια του μελωδικού, επικού death metal όπου την ίδια στιγμή το power metal κάνει την εμφάνιση του και αναμειγνύονται επιτυχώς, κάτι το οποίο άρχισε να συμβαίνει κατά βάση στο “Apex”.
Η σφαλιάρα από την άλλη έρχεται με το “Soulbound”, την καλύτερη στιγμή του δίσκου κατ’ εμέ καθώς το σχήμα κατάφερε να συγχωνεύσει power & death metal με αρκετά περισσότερα ηλεκτρονικά στοιχεία, «διδάσκοντας» πως είναι εφικτό να γράψει κανείς ένα heavy metal κομμάτι, το οποίο να είναι πιασάρικο αγγίζοντας τα όρια του pop, δίχως όμως να χάνει την βαρύτητα του. Με μια καταπληκτική παραγωγή, η οποία δημιουργεί μια συναρπαστική και φιλόξενη ατμόσφαιρα, το “Abyss” αποτελεί έναν δίσκο υψηλών προσδοκιών για το σχήμα.
Περιλαμβάνει ως οντότητα φανταστικές συνθέσεις, με έντονα solos και γεμάτα shredding εκεί που αυτό χρειάζεται, έχοντας κυρίως ως βάση την μελωδία αλλά και με κάποιες κινηματογραφικές ενορχηστρώσεις, όπως συμβαίνει στο “Afterlife” για παράδειγμα. Σε τροφοδοτεί με ποικίλα συναισθήματα αλλά τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο αν δεν υπήρχε η θεάρα Brittney Slayes, μια τόσο φανταστική τραγουδίστρια με ένα εύρος φωνής που πολύ άνδρες συνάδελφοι της θα ήθελαν να την είχαν. Πραγματικά η θέληση της και το ταλέντο της να πάνε την μπάντα της ένα βήμα παραπέρα είναι εμφανέστατο εδώ. Ο δρόμος λοιπόν για το πλησιέστερο δισκοπωλείο είναι μονόδρομος.
9/10
Νίκος Σιγλίδης
[email protected]
