Νέο συγκρότημα οι Unverkalt, οι οποίοι κατάφεραν μετά από τρία χρόνια ηχογραφήσεων και αλλαγές στον ήχο τους και την κατεύθυνση των συνθέσεων να κυκλοφορήσουν το πρώτο του full-length. Μεγάλο διάστημα σίγουρα για κάτι τέτοιο αλλά το μουσικό στυλ τους δεν το λες και τόσο εύκολο, αφού είναι από τη φύση του πειραματικό και δύσκολο να κατηγοριοποιηθεί.
Η μπάντα αποτελείται από την Δήμητρα Kv στα φωνητικά, Θέμη “Fad” Ιωάννου (ex-Trendy Hooliguns, Foray Between Ocean) και Γιώργο Στάμκο στις κιθάρες, Γιάννη Τούσσα (Narcosis, Foray Between Ocean) στο μπάσο και Γιάννη Δημητρίου στα τύμπανα. Η παραγωγή του album έγινε από την Δήμητρα και τον Θέμη, ενώ τη μίξη και το mastering ανέλαβε ο Διονύσης Χριστοδουλάτος (Sorrowful Angels, ex-Foray Between Ocean, ex-Chaostar, ex-Rhodium) στα CFN Recording Studios.
Το στυλ του “L’Origine Du Monde” μπορεί να χαρακτηριστεί σε γενικές γραμμές σαν experimental/post-metal. Οι οχτώ συνθέσεις που έχει διαρκούν περίπου έξι λεπτά η κάθε μία, ενώ υπάρχει και ένα ορχηστρικό intro. Συνολικά, μιλάμε για πενήντα πέντε λεπτά μουσικής την οποία δεν μπορώ να πω ότι ευχαριστήθηκα. Τουλάχιστον μέχρι τη μέση, αφού πιο μετά αλλάζει κάπως.
Τα τραγούδια, λόγω της πειραματικής νοοτροπίας τους, δεν ακολουθούν κάποιο συγκεκριμένο μοτίβο και μου ακούγονται απλά σαν μία συρραφή από διαφορετικά riffs και μελωδίες. Κάτι άλλο που δεν μου έκατσε καθόλου καλά, είναι τα φωνητικά της Δήμητρας. Όχι επειδή δεν έχει καλή φωνή, κάθε άλλο. Απλά τα υψίσυχνα που χρησιμοποιεί αρκετά νιώθω ότι δεν κολλούσαν καθόλου με την ατμοσφαιρική και μελαγχολική κατεύθυνση της μουσικής.
Και αυτό πάλι μέχρι το album να φτάσει στα τρία-τέσσερα τελευταία τραγούδια του. Εκεί μου φάνηκε λες και άκουγα άλλη μπάντα. Πιο στρωτές συνθέσεις, χωρίς πειραματισμούς, με όμορφα και μελωδικά riffs, σε ένα μάλλον alternative rock στυλ στο οποίο η φωνή της Δήμητρας ταίριαζε άψογα.
Έκατσα και άκουσα το album ξανά και ξανά και κάθε φορά μου έβγαζε την ίδια άποψη. Πειραματικό, περίεργο, ίσως και χαοτικό στην αρχή, με τα φωνητικά να μην συμβαδίζουν σε αυτό που παίζουν οι κιθάρες. Πιο άμεσο και ευκολοάκουστο προς το τέλος που απογειώνεται. Τελικά, με άφησε μπερδεμένο και κάπου στη μέση για το αν μου αρέσει ή όχι.
Έχω μεγάλη περιέργεια πάντως για το πώς θα ακούγονται στη σκηνή, οπότε όποτε με το καλό αρχίσουν πάλι οι συναυλίες, θα ήθελα να τους παρακολουθήσω. Έχω επίσης περιέργεια για το πώς θα ακούγεται η νέα τους δουλειά. Οι οπαδοί του ατμοσφαιρικού, πειραματικού στυλ, ακούστε και μπορεί να ανακαλύψετε κάτι ξεχωριστό.
6/10
Γιώργος Τερζάκης
geo.terzakis@gmail.com
