Για κάποιο λόγο, υπάρχουν πράγματα τα οποία μας μένουν στο μυαλό όσα χρόνια και να περάσουν. Ένα από αυτά για εμένα είναι η ατάκα ενός καημένου πειρατή στα λατρεμένα Asterix & Obelix, «τι γυρεύω εγώ εδώ, στη γαλέρα τούτη δω». Το ίδιο αναρωτιέμαι και για την συγκεκριμένη κυκλοφορία.
Οι DreamSpy είναι στην ουσία το one-man project του Anssi Tamminen. Από το όνομα υποθέτω ότι ο τυπάς είναι Φινλανδός. Στο πρώτο του full-length album λοιπόν μας παρουσιάζει δέκα κομμάτια διάρκειας τριάντα έξι λεπτών. Το είδος που κινείται είναι υποτίθεται dark electro rock, επειδή δε μας έφταναν τόσες ταμπέλες που έχουμε, θέλουμε κι άλλες.
Τα συστατικά λοιπόν είναι τα εξής: ηλεκτρικό κοντραμπάσο, φωνητικά, drum machine και κάτι πλήκτρα. Σωστά, καθόλου κιθάρες. Η παραμόρφωση του κοντραμπάσου δίνει έναν ήχο που μοιάζει με κιθάρα, αλλά και πάλι δε φτάνει για να κρατήσει το ενδιαφέρον. Επειδή κάποιοι παιχταράδες που λέγονται Apocalyptica το κάνουν να μοιάζει εύκολο, δε σημαίνει πως είναι κιόλας για να το δοκιμάζει ο καθένας.
Τα τραγούδια είναι μικρά σε διάρκεια. Η φωνή του Anssi είναι πάντως σε καλά επίπεδα. Τα drums, αυτή η ψεύτικη πλαστικούρα δηλαδή, ίσα που ακούγονται στο βάθος οπότε και να μην υπήρχαν δε θα έκανε καμία διαφορά. Όσο για τα πλήκτρα, πετάγονται πού και πού είτε με κάποια samples είτε για να τονίσουν τις πιο ατμοσφαιρικές και μελωδικές συνθέσεις.
Σε γενικές γραμμές λοιπόν, μια μάλλον αδιάφορη κυκλοφορία. Τα τραγούδια δεν έχουν κάτι ουσιαστικό να προσφέρουν, είναι πολύ απλά και περνάνε απαρατήρητα. Μπράβο πάντως στον Anssi, αφού εκτός από το ότι έχει παίξει τα πάντα, έχει αναλάβει εξ’ ολοκλήρου σύνθεση και παραγωγή. Αυτό όμως από μόνο του δε φτάνει.
Επίσης, δεν μπορώ να καταλάβω κιόλας για ποιο λόγο ήρθε αυτό το album σε ένα περιοδικό που ασχολείται κατά βάση με τον metal ήχο. Οι συνηθισμένες υπαρξιακές απορίες μου δηλαδή. Μην κάνετε τον κόπο να το ακούσετε. Ο ψηλός βαθμός (ναι, ψηλός) μπαίνει για την προσπάθεια και μόνο που έκανε ένα άτομο μόνο του.
4/10
Γιώργος Τερζάκης
geo.terzakis@gmail.com