Εδώ έχουμε μια περίεργη κατάσταση… Οι Vanderbuyst έχουν κάνει μια προσέγγιση την οποία θεωρώ ενδιαφέρουσα θεωρητικά, αλλά πρακτικά νομίζω ότι είναι λίγο.. αποτυχημένη. Οι συγκεκριμένοι τύποι επέλεξαν να γράψουν το δίσκο ζωντανά, χωρίς πρόσθετες κιθάρες και χωρίς να έχουν στόχο κάποιο υπερπαραγωγή σε αυτή την κυκλοφορία. Πολύ ωραίο αυτό., αλλά το αποτέλεσμα δε με ικανοποίησε ιδιαίτερα. Αν και το «ωμό» και «straight to your face» ακούγεται καλό, αν και ούτε τα φωνητικά ούτε τα όργανα με απογοήτευσαν, το ηχητικό αποτέλεσμα είναι μέτριο. Και οι συνθέσεις τους. Και μην ξεχνάμε, δεν πρόκειται για live show, δεν τους βλέπω για να «χορτάσω» από τη ζωντάνια ενός προγράμματος , οπότε περιμένω ένα ικανοποιητικό ηχητικό αποτέλεσμα. Οκ, κερδίζουν σε «αλήθεια», σε αυθεντικότητα, σε ωμότητα, σε γκάζια και σε κανονικό ήχο για τα αυτιά, μη επεξεργασμένο, αλλά.. Συν ότι για δεύτερο δίσκο οι συνθέσεις τους θα έπρεπε να είναι πιο δυνατές. Αλλά ακόμα και αν παραβλέψω αυτό, ο ήχος τους ήταν κάτι που με ενόχλησε αρκετά, ώστε να μην μπορώ να σταθώ σε άλλα προτερήματα ή ελαττώματα του δίσκου.
5.50/10
Ήλια Τσάρα
