“Black Metal”, “Symphonic Metal”, “Majestic Metal” και ότι άλλο μπορεί κανείς να ταιριάξει, ή να προσθέσει μέσα σε αυτά τα είδη. Αυτή είναι η κληρονομιά των Emperor, κομμάτια των οποίων αγαπήθηκαν από κάθε λάτρη του κλάδου, οπαδούς και μουσικούς. Στο «In Honour Of Icon E», έχουμε να κάνουμε με μια κυκλοφορία που αποτελείται από διασκευές σε compilation μορφή. Διάφορες black metal μπάντες επέλεξαν λοιπόν το αγαπημένο τους κομμάτι από όλη τη δισκογραφία των θρυλικών Emperor και μας δίνουν την δική τους εκδοχή. Άλλοι αποδίδουν τα κομμάτια όσο πιο πιστά γίνεται κι άλλοι απλά προσθέτουν και τη δική τους πινελιά. Θα δείτε και μόνοι σας όμως, ότι είναι απλά ένας δίσκος, φόρος τιμής στους Emperor, που δεν προσφέρει πάντα κάτι το εξωπραγματικό, εφόσον οι αρχικές εκδόσεις των κομματιών έχουν θέσει τον πήχη τόσο ψηλά. Υπό αυτές τις συνθήκες λοιπόν, δεν έχει και τόσο σημασία η βαθμολογική αξιολόγηση του «In Honour Of Icon E», απλά αράξτε κι απολαύστε μια διαφορετική έκδοση των αυθεντικών συνθέσεων. Στα συν της κυκλοφορίας θα βάλω σίγουρα την πληθώρα των κομματιών και την διαφορετικότητα των μπαντών, πράγμα που την κάνει μια αρκετά πλήρη tribute πρόταση για όσους ενδιαφέρονται ν’ ακούσουν και μια άλλη άποψη. Δεκαέξι γνωστά και κλασσικά κομμάτια παρακαλώ, διασκευασμένα από μπάντες όπως: Svlartlav (έχουν αναλάβει την απόκοσμη instrumental εισαγωγή, με το “Introduction”), Horna (παίζουν το “Wrath Of The Tyrant”, με αρκετά κακό ήχο), Karpathia (με το πολύ καλό “Ancient Queen”), Ancestral Volkhves (με το φολκ-o-ειδές “With Strenght I Burn”), Mesmerised (σε μια deathίζουσα έκδοση του “Empty”), Crionics (με το «περίεργο» και διαβολικό “The Loss And Curse Of Reverence”), Taake (με το “I Am The Black Wizards” και από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου!), Setherial (οι οποίοι έχουν ωραία μουσική στο “Inno A Satana”, αλλά δεν μ’ άρεσαν και τόσο, τα φωνητικά), Saltus (με το πολύ ενδιαφέρον και πετυχημένο “Curse You All Men”), Troll (με την εντυπωσιακή τους διασκευή στο “Towards The Pantheon”), Infer (με το «πάρτα ση μάπα» “Ye Entrancemperium”), Demonical (με το “Night Of The Graveless Souls”, που είναι και αυτό σε death metal ήχους), Helheim (με το doomάτο “Witches Sabbath”), Midnight Odyssey (σε μια πολύ ωραία και «παρανοϊκή» έκδοση του “Cosmic Keys To My Creations And Times”), Silva Nigra (με το “Moon Over Kara-Shehr”, το οποίο θα σας θυμίσει καταστάσεις ala Impaled Nazarene) και τέλος Necrodeath (με τον επίλογο του “Lord Of The Storms”, του οποίου μου άρεσαν αρκετά τα «πρωτότυπα» φωνητικά, πέρα από τη μουσική), μας ταξιδεύον σε γνωστά μονοπάτια, μόνο που αυτή τη φορά διαφέρει το μέσο μεταφοράς.
6,5/10
Άγγελος Kilmistered
