AlbumsΚριτικές

Various Artists – In Metal We Trust Vol.1 (Sixsixsix music)

Όπως είναι προφανές και από το τίτλο εδώ έχουμε να κάνουμε με μια συλλογή από την αγγλική Sixsixsix Records η οποία μαζεύει σε αυτή τη πρώτη στη σειρά κυκλοφορία (αναμένεται σύντομα και vol 2) μπάντες πραγματικά από όλα τα μήκη και τα πλάτη, και – όπως πάλι είναι προφανές – κάποιες αξίζουν, κάποιες έτσι και έτσι και πάει λέγοντας. Το γεγονός ότι κοστίζει – αν αποφασίσει κανείς να την αγοράσει -μόλις ένα δολάριο – και αυτό για τα έξοδα κοπής, προώθησης κλπ νομίζω πως ίσως να κάνει πολλούς να το ξανασκεφτούν. Αρχή με τους Βραζιλιάνους black/deathsters Crucifiction BR. Με ύφος που παραπέμπει στις πρώιμες μέρες του ήχου,μια ολομέτωπη επίθεση επιθετικών απλών riff τόσο αποτελεσματικών όμως στο σκοπό για τον οποίο φτιάχτηκαν αποτελούν καλή μπάντα για οπαδούς των πρώιμων Marduk. Σειρά παίρνουν οι Αμερικανοί Sorrowseed. Εδώ βλέπω ξεκάθαρα τη μουσική να χωρίζεται σε δύο πράγματα: ένα μέχρι που το γουστάρω ,το άλλο πάλι με τίποτα. Black/death και πάλι εδώ ωραιότατο και τεχνικό με καλά τύμπανα, αξιολογότατες κιθάρες και τίμια βαριά φωνητικά σε φάση Cradle Of  Filth (χωρίς πλήκτρα) μαζί με στοιχεία εδώ και εκεί απο Opeth και Behemoth. Αυτό που δεν αντέχω είναι τα χαζοχαρούμενα gothic σημεία τα οποία δεν αφήνουν την ένταση να φτάσει στο peak της. Σημειωτέον ότι έχουν ήδη κυκλοφορήσει τρείς δίσκους. Ακολουθούν οι Μαδριλένοι Heid σε φάση folk metal αλλά αρκετά χωμένοι και δεν αστειεύονται γεγονός και μόνο ότι μου έφεραν στο μυαλό τους πολυαγαπημένους μου Cruachan αρκεί και περισσεύει για να τους κατασυμπαθήσω. Πολλά Κέλτικα, θα έλεγα, στοιχεία με εξαιρετικές κιθάρες και ένα ωραιότατο solo με των ήχο να θυμίζει σε σημεία ακόμη και παλιούς καλούς Metallica . Άλλο θετικό, τέλος, η αποκλειστική χρήση της Ισπανικής γλώσσας. Επόμενοι στη λίστα οι Κοσταρικανοί Heavy Chains. Με ήχο που ισορροπεί μεταξύ heavy και thrash metal. Με υψιφωνίες και ωραία solos φέρνουν μια εικόνα από λιγότερο τεχνικούς Toxic για να έχετε μια ιδέα του συνδυασμού φωνής και μουσικής, αν και σε φάσεις μου φαίνονται να το πηγαίνουν πιο πολύ προς heavy παλικαρίσια σημεία τύπου Helloween με βαριές κιθάρες. Δεν ακούμε και πολλά τέτοια σήμερα οπότε εγκρίνονται. Συνεχίζουμε με τους Αμερικανούς Pick Axe Preacher, οι οποίοι ίσως και να κερδίζουν το τίτλο της καλύτερης εμφάνισης εδώ μέσα. Σε φάση σύγχρονων Slayer εποχής Diabolus In Musica έρχονται να κάνουν  ένα πολύ δυνατό crossover μεταξύ metal και hardcore , πάντα με τσιτωμένα τα γκάζια και πολλά νεύρα. Καλή τεχνική κατάρτιση και περιμένω να βρω υλικό τους διαθέσιμο για να κοπανηθώ περαιτέρω. Επόμενη στάση στη Πορτογαλία για τους blacksters Dolentia που μόνο χθεσινούς δεν τους λές. Με οκτώ χρόνια στο κλαρί, βαράνε πολύ καλά σε φάση Abigor ίσως και κάτι από παλιούς καλούς Burzum. Μονολιθικός ήχος αλλά σε καμία περίπτωση passe  και σίγουρα απόλυτα πορωτικός και αποτελεσματικός για live περιβάλλον. Όταν παραπάνω έκανα λόγο για τη κορυφαία εμφάνιση της συλλογής προφανώς εννοούσα μετά τους Ιταλούς Chiral. Για περισσότερες πληροφορίες διαβάστε το παραλήρημά μου… Εεε μάλλον καλύτερα… κριτική έγραψα για το ντεμπούτο ep τους, για  να καταλάβετε τι ακριβώς λέω. Oι Aramaic που ακολουθούν στη λίστα αποτελούν τη πλέον απρόσμενη παρουσία μιας και μας έρχονται από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Death-άδες με ωραίες πικρές μελωδίες ενδιαφέρον παίξιμο και με καφρίλα που δείχνουν να μην αστειεύονται. Αν έχετε τσεκάρει τους Ισραηλινούς Eternal Grey είστε αρκετά κοντά αν και αυτοί εδώ δεν είναι αμειγώς death metal. Όπου και να τους τρακάρετε διαγράψτε βρίζοντας το συνθετικό doom που δεν μπορώ να καταλάβω πως τους το κόλλησαν. Οι Ιταλοί Awake The Sun πέφτουν μπροστά μας τρείς στροφές πριν το τέλος .Με ένα συνδυασμό μεταξύ σύγχρονου rock/metal με doom στοιχεία θα έλεγα ότι αποτελούν ένα αδιάφορο άκουσμα. Μόνο αν γουστάρετε Linkin Park. Mε τους Ρώσους Vomitous Mass που παίρνουν τη σκυτάλη ισχύει η γνώστη φράση για το γύφτο και τη γενιά του. Slamming Brutal Death Metal που δεν συγχωρεί τίποτα και κανένα. Με επιρροές από Devourement ,Liturgy, Brodequin και riff-ια που θυμίζουν ακόμα και Suffocation ισοπεδώνουν οικοδομικά τετράγωνα. Άριστη ρυθμική αντίληψη  στα τύμπανα όπου κανείς μπορεί να ακούσει μέχρι και ρομποτικά ξεσπάσματα όπως ακριβώς τα ακούει και σε μπάντες ανώτερης ρυθμικής προσέγγισης, τύπου Misery Index κλπ! Με κέρδισαν. Μαρτυρικό κλείσιμο με τους Πουερτορικανούς Godless – που υπάρχουν από το 1989 – και ακούγονται σαν το Σαββόπουλο να παίζει black metal. Ανυπόφορο. Συμπερασματικά τώρα εδώ μπορεί κανείς να ακούσει τουλάχιστον πέντε με έξι αξιολογότατες μπάντες και να ψαχτεί περαιτέρω. Η συλλογή μπορεί να μην ενδιαφέρει και κανένα αλλά το να μάθεις νέα και πολύ ενδιαφέροντα πράγματα είναι πάντα αναγκαίο. Για να μην το ζαλίζουμε, ακούστε γιατί εδώ θα βρείτε πράγματα που αξίζουν.

7/10

Τάσος Δεληγιάννης

[email protected]

nano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|bothwhale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||bothRodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X