Οι Αμερικάνοι Veilburner ήταν πάντα μια πολύ ιδιαίτερη και ενδιαφέρουσα περίπτωση. Το δυσαρμονικό (dissonant) death/black metal τους αποτελεί αφιλόξενο πεδίο ακόμα και για τους ακροατές του είδους, εξ ου και οι δίσκοι τους έχουν περάσει under the radar που λένε και στο χωριό μου, ακόμα και στο underground. Ο προηγούμενος δίσκος τους (“A Sire To The Ghouls Of Lunacy”) θεωρείται από την πλειοψηφία ως ο πιο ολοκληρωμένος και μεστός δίσκος που έχουν βγάλει, οπότε το έργο της διαδοχής είναι μια δύσκολη υπόθεση.
Ωστόσο, σε συνθετικό επίπεδο δείχνουν ότι βρίσκονται αν όχι βελτιωμένοι, τουλάχιστον ισάξιοι με το προηγούμενο. Οι συνθέσεις αλλάζουν συνέχεια διάθεση, η ατμόσφαιρα είναι υπνωτιστική και τρομακτική ταυτόχρονα, ο τρόπος σύνθεσης σε καθηλώνει σε πολλά σημεία και συνολικά δε σε αφήνουν να πάρεις ανάσα και δε δείχνουν κανένα έλεος. Μπορεί η τεχνικότητα σε συνδυασμό με τη δυσαρμονία και όλες τις δομικές εναλλαγές να σε κάνουν να χρειάζεσαι αρκετές ακροάσεις για να συλλάβεις το δομικό και τεχνικό κομμάτι, διότι το χάος είναι το κυρίαρχο στοιχείο των συνθέσεων. Όσον αφορά το ατμοσφαιρικό όμως, σε γραπώνει από τα μούτρα και σε καθηλώνει, δείχνοντάς σου με τη μία το αποκρουστικό του πρόσωπο.
Έχω όμως μια μεγάλη ένσταση όσον αφορά την ηχητική επεξεργασία του δίσκου. Τα τύμπανα είναι αρκετά μπροστά στη μίξη, σε σημείο ενοχλητικό, και ειδικά στα blast beats ακούγονται τόσο έντονα που προσπαθούν να καλύψουν τις κιθάρες. Κι επειδή αυτό είναι κάτι που δε συναντάω συχνά, μου ακούγεται ακόμα πιο άσχημο εμένα, κι ας είναι απλά ένα κλικ πιο δυνατά, μη νομίζετε από αυτό που γράφω ότι βάλανε την ένταση στο 11. Αλλά θεωρώ ότι είναι μια σημαντική λεπτομέρεια που έπρεπε να προσεχτεί περισσότερο.
Οφείλω να επαναλάβω πάντως πως, παρά την εξαιρετικά καλή δουλειά τους, ο δίσκος είναι τόσο χαοτικός, δυσαρμονικός και διεστραμμένος, που δεν είναι εύκολα προσιτός και προσβάσιμος, ακόμα και σε άτομα μυημένα στον ακραίο και αλλόκοτο ήχο. Σε αυτό συμβάλλει και το γεγονός ότι δε μπορείς εύκολα να τον παρομοιάσεις με κάποιο άλλο σχήμα. Μπορούν να αναφερθούν κάποια ονόματα σα σημεία αναφοράς αλλά οι ομοιότητες δεν είναι καθόλου διακριτές και εμφανείς για να τις πιάσει εύκολα κάποιος. Γι’ αυτό και εισέρχεσθε με δική σας ευθύνη.
7,5/10
Σταύρος Πισσάνος
stavrospissanos@yahoo.com
