Να λοιπόν που ο μεγάλος Νορβηγός τραγουδιστής επιστρέφει στην ενεργό δισκογραφία με τον διάδοχο του “Spirit Black” του 2009 για εμένα, καθώς το προ διετίας album “Dio” δεν μπορεί να χαρακτηριστεί παρά μόνο ως ένα tribute album σε μια από τις μεγαλύτερες φωνές που πέρασαν ποτέ από αυτή την ζωή, του Ronnie James Dio. Σίγουρα είναι ένα περίεργο άλμπουμ.
Ξεκινά με ένα ακουστικό κομμάτι, το “My Road”, κάτι που σε «ψαρώνει» καθώς με τίποτα δεν είναι ένα opening track ενώ το ομότιτλο κομμάτι του δίσκου είναι ένα τυπικό hard & heavy Jorn κομμάτι. Απλά το γνωρίζεις από χιλιόμετρα! Το “A Thousand Cuts” από την άλλη έχει ένας τελείως διαολεμένο stoner riff στην γέφυρα, το οποίο θα ζήλευε οποιαδήποτε μπάντα αυτού του ήχου ενώ το “Ride Like The Wind” είναι ο απανταχού καλοκαιρινός ύμνος για κάθε hard rock/AOR fan καθώς στο άκουσμα του σου βγάζει τέτοια συναισθήματα.
Σίγουρα για εμένα μια από τις αγαπημένες μου στιγμές μέσα στο “Bring Heavy Rock To The Land” μαζί με το “Chains Around You” που το διαδέχεται, ένα κομμάτι επίσης εκπληκτικό, όπου οι ταχύτητες ανεβαίνουν λίγο για να πέσουν μετά με το “The World I See”, το οποίο διαθέτει μια πολύ καλή ακουστική εισαγωγή η οποία στην συνέχεια εναλλάσσετε σε καθαρά και ηλεκτρικά σημεία.
Εκεί κάπου έρχεται και η διασκευή πάνω στο κομμάτι των Masterplan, “Time To Be King”, από τον ομώνυμο δίσκο του 2010, μια κίνηση – πράξη που την θεωρώ τελείως… ηλίθια από την στιγμή που δεν βρίσκω λόγω ύπαρξης, κάνοντας το τρελό filler του δίσκου. Το “Ride To The Guns” από την άλλη μου φαίνεται σαν ένα μικρό φόρο τιμής στους Deep Purple, αφού σε κάποια σημεία (σ.σ.: ιδιαίτερα στα ρεφρέν) μου θύμιζε το “Burn”, αλλά καθαρά σε feeling ενώ το “Black Morning” είναι τελείως αμερικανιά! Μου έφερε στο μυαλό μια μίξη Fair Warning/Firehouse κάνοντας το εν λόγω κομμάτι εκπληκτική power ballad για να έρθει το “I Came To Rock” για να κλείσει το δίσκο, το οποίο εμένα προσωπικά δεν μου άρεσε καθόλου.
Εικαστικά για ακόμα μια φορά ο Felipe Machado Franco (Blind Guardian, Iced Earth, Vorpal Nomad) έκανε ένα εκπληκτικό εξώφυλλο για τις ανάγκες του δίσκου της μπάντας. Από εκεί και πέρα, ξέρετε τι περιμένετε από ένα δίσκο του εν λόγω καλλιτέχνη. Προσωπικά για εμένα δεν είναι κάτι το συνταρακτικό αλλά δεν παύει να είναι ένα αρκετά καλό άλμπουμ.
7/10
Νίκος Σιγλίδης
[email protected]
