Τα αγαθά κόποις κτώνται λέγανε σωστά οι αρχαίοι ημών πρόγονοι και οι WHW είναι από αυτές τις μπάντες που το συγκεκριμένο ρητό τους ταιριάζει γάντι. Μετά από πολλά χρόνια ανελλιπούς ποιοτικής δισκογραφίας, αποκαθίσταται η τάξη και η Nuclear Blast τους εντάσσει στο δυναμικό της δίνοντας τη πρέπουσα σημασία στα δύο τελευταία αριστουργήματα των Αμερικανών (Of Empires Forlorn και Vast Oceans Lacrymose) καθώς και στο πρόσφατο live άλμπουμ που δείχνει και τη φοβερή δυναμική της μπάντας στο σανίδι. Πολλοί από τους οπαδούς τους ακούγοντας για τη μετακίνηση στη Nuclear Blast προβληματίστηκαν φοβούμενοι πως θα αλλάξουν το στυλ τους σε πιο εμπορικές οδούς. Ο Tom Philips όμως σαν μεγάλος καλλιτέχνης που είναι, διέψευσε όλους τους κακεντρεχείς και έγραψε ένα ακόμα αριστούργημα. Συνεχίζοντας στο πνεύμα του τελευταίου άλμπουμ, γράφει τραγουδάρες που σε καμία περίπτωση δεν ακούγονται σαν leftovers του Vast oceans, αποδεικνύοντας πως η έμπνευση του είναι απεριόριστη. Όλα όσα λατρέψαμε στους WHW είναι εδώ και με το παραπάνω. Ο επικός λυρισμός, η προοδευτικότητα, ο ρομαντισμός, το υφέρπον doom στοιχείο και οι αιθέριες ατμόσφαιρες, όλα παρόντα, ευδιάκριτα και άκρως ποιοτικά. Οι WHW 22 χρόνια μετά την ίδρυση τους αφήνουν το underground για τα καλά και όσο γλυκόπικρο ακούγεται αυτό για όσους τους ακολουθούνε όλα αυτά τα χρόνια, το αξίζουν όσο λίγες μπάντες αυτή τη στιγμή. Το “Fear Of Infinity” είναι ένα νέο, φρέσκο ξεκίνημα αλλά και παράλληλα ένα τέλος εποχής- δεδομένου πως από ότι φαίνεται θα είναι και το τελευταίο άλμπουμ με το παρόν line-up. Παρά τις μεταβλητές που αλλάζουν όλα αυτά τα χρόνια, η σταθερά- συνώνυμη της ποιότητας- που ονομάζεται Tom Philips θα είναι εδώ για πολύ καιρό ακόμα.
9/10
Γιώργος Τσινάνης
