Καιρό είχα να ακούσω καλό progressive δίσκο. Ή τουλάχιστον έναν progressive δίσκο που να μην έχει πάλι επιρροές από Dream Theater. Οι Γερμανοί X–ing παίζουν σε αυτό το album μουσική, δίνοντας περισσότερη έμφαση στη μελωδία παρά στο heavy metal. Αυτό είναι που τους κάνει κάπως ξεχωριστούς. Στο Crossing The Universe η διάρκεια των κομματιών διατηρείται σε λογικό επίπεδο χωρίς 10λεπτες συνθέσεις ή μακροσκελή solos, ώστε να είναι όσο το δυνατό ευχάριστο ως προς τον ακροατή. Από ένα σημείο και μετά όμως, τα τραγούδια είναι προβλέψιμα χωρίς να υπάρχει κάτι που να κάνει ιδιαίτερη εντύπωση γιατί όπως και να το κάνουμε, στο τέλος θα ήθελες να είχαν ακουστεί λίγο παραπάνω κιθάρες. Η καλή παραγωγή όμως το βοηθάει σε μεγάλο βαθμό, αν και το μπάσο που και που ακούγεται “παραμπουκωμένο”. Σαν album το Crossing The Universe είναι καλοφτιαγμένο και θα το πρότεινα χωρίς κανένα ενδοιασμό στους fans του progressive metal. Ωστόσο, για μένα δεν υπάρχει κάποιος λόγος να το ξανακούσω.
5,5/10
Χάρης Μπελαδάκης
