Μια εκ των αγαπημένων μου μπαντών που προέρχονται από την ήπειρο της Ωκεανίας και συγκεκριμένα από την Αυστραλία, κυκλοφορούν ένα νέο αριστούργημα. Ο λόγος για τους The Eternal, τους οποίους έχω την τύχη να παρακολουθώ την πορεία τους από την αρχή. Έπειτα από ένα δισκογραφικό κενό πέντε ετών, επιστρέφουν για να καταπλήξουν με το “Waiting For The Endless Dawn”. Έτσι, επικοινώνησα με τον Mark Kelson, mastermind του συγκροτήματος και παλιό φίλο και τα είπαμε ένα χεράκι.
Γεια σου Mark, συγχαρητήρια για το καινούριο album των The Eternal, “Waiting For The Endless Dawn”. Πώς νιώθετε τώρα που κυκλοφόρησε επιτέλους;
Νιώθουμε πολύ καλά, η στιγμή πριν κυκλοφορήσει ένα album μετά από χρόνια δουλειάς είναι πάντα δύσκολη, ειδικά όταν είσαι μέσα σε όλη τη διαδικασία της παραγωγής και της κυκλοφορίας όπως εμείς.
Τι ανταπόκριση έχετε λάβει μέχρι τώρα από τον Τύπο και τους οπαδούς ανά τον κόσμο;
Έχουμε δεχτεί φοβερή ανταπόκριση, είμαι ακόμα λίγο σοκαρισμένος απ’ όλο αυτό. Όταν κυκλοφορήσαμε τα δύο πρώτα singles δεν ήμουν σίγουρος για τις αντιδράσεις, αλλά μόλις βγήκε το album οι ανησυχίες έφυγαν αμέσως. Ξέρω ότι πολλοί στη βιομηχανία λένε ότι η μουσική σε φυσική μορφή έχει πεθάνει. Ίσως οικονομικά αλλά σίγουρα όχι δημιουργικά αφού ο κόσμος φαίνεται ακόμα να λαχταράει δουλειές σαν αυτές. Είμαι φοβερά χαρούμενος μέχρι τώρα.
Ίσως εδώ στην Ελλάδα το κοινό δεν γνωρίζει τους The Eternal. Θα ήθελες να συστήσεις τα μέλη και να δώσεις ένα μικρό βιογραφικό;
Φυσικά, δημιουργηθήκαμε το 2003, οπότε τώρα γιορτάζουμε τα 15 χρόνια ύπαρξης. Είμαι το μόνο ιδρυτικό μέλος, μαζί μου είναι ο David Langlands στο μπάσο ο οποίος βρίσκεται στο συγκρότημα εδώ και 10 χρόνια και το album “Kartika”. Ο Marty O’Shea είναι μαζί μας από το δεύτερο album “Sleep Of Reason” και ο Richie Poate μόλις ηχογράφησε το πρώτο του album μαζί μας στην κιθάρα αλλά βρίσκεται μαζί μας εδώ και δύο χρόνια. Ο Martin Powell είναι ο πληκτράς μας στο studio στα δύο τελευταία album, τον οποίο οι περισσότεροι ξέρετε από τους My Dying Bride και Cradle Of Filth.
Πώς θα περιέγραφες τη μουσική σας σε ένα άτομο που δεν έχει σας έχει ακούσει;
Επική, σινεματική, σκοτεινή, heavy και μελαγχολική. Αυτά νομίζω ότι τη συνοψίζουν.
Ποιες θα έλεγες ότι είναι οι μεγαλύτερες επιρροές του συγκροτήματος και οι δικές σου προσωπικά;
Δουλεύω σαν μουσικός παραγωγός, οπότε έχω ευρύ φάσμα ακουσμάτων. Λατρεύω τη μουσική, μπορώ να ακούσω Rush και μετά από λίγο Napalm Death. Όσο για τους The Eternal, θα έλεγα τη doom σκηνή της Αγγλίας στα ’90s… ParadiseLost, Anathema, My Dying Bride.. Εκείνη την περίοδο αυτό ήταν πολύ διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Θυμάμαι να πηγαίνω στο underground metal δισκάδικο στη Μελβούρνη και να αγοράζω το “Serenades” των Anathema και το “As The Flower Withers” των My Dying Bride. Ήμουν 17-18 ετών τότε και μου πήρε τα μυαλά, ένιωσα να συνδέομαι με το βαρύ συναισθηματικό περιεχόμενο της μουσικής. Έπαιζα ήδη μελωδικά και μπορεί να ήμουν μέλος σε μια grindcore μπάντα επειδή ήταν το μόνο που μπορούσα να βρω τότε, αλλά ήξερα ότι αυτό θα άλλαζε. Νομίζω ότι το νέο μας album κάνει ένα υγιές νεύμα σε αυτές τις επιρροές. Είμαστε παγιδευμένοι μέσα στις τέλειες παραγωγές αλλά αυτή η ωμότητα συναισθημάτων που υπάρχει σε αυτές τις κυκλοφορίες εκείνης της εποχής πιθανώς είχε ένα μακρόβιο αντίκτυπο σε αυτό που κάνω σήμερα αν και ακούω τόση περισσότερη μουσική.
Το “Waiting For The Endless Dawn” έρχεται μετά από ένα διάλειμμα πέντε ετών από την κυκλοφορία του “When The Circle Of Light Begins To Fade”. Τι συνέβη στο μεσοδιάστημα για το συγκρότημα;
Κάναμε μία περιοδεία για το “When The Circle…” στην Αυστραλία μαζί με Amorphis, Katatonia και Paradise Lost. Επίσης κυκλοφορήσαμε ένα live album, το “Circle Of Live”, το οποίο έχει υλικό απ’ όλη την καριέρα μας. Επίσης έκανα ένα solo album, το “Resurgence”, και δουλεύουμε το “Waiting For The Endless Dawn” εδώ και τρία χρόνια. Ήμασταν δηλαδή απασχολημένοι, αλλά το διεθνές προφίλ μας από το “Kartika” και μετά είχε πέσει λόγω απουσίας διεθνούς label, αλλά τώρα συνεργαζόμαστε με την Inverse Records και πάει εξαιρετικά.
Ποιες νομίζεις ότι είναι οι μεγαλύτερες διαφορές μεταξύ αυτών των δύο κυκλοφοριών;
Σαν στιχουργός μου αρέσει πολύ το “When The Circle…”, είναι πολύ εγκάρδιο και οδυνηρό για εμένα να το ακούω, πραγματικά γύμνωσα την ψυχή μου σε αυτό. Μουσικά πιστεύω ότι συνόψισε όλα τα album μας μέχρι εκείνο το σημείο και μας ελευθέρωσε ώστε να προχωρήσουμε μπροστά. Είχε κάποια από τα doom στοιχεία του “Kartika” και κάποια από τα rock στοιχεία του “Under A New Sun”, αλλά αν το ακούσεις νομίζω ότι μπορείς να διακρίνεις ότι πηγαίναμε εκεί που βρισκόμαστε τώρα. Το τελευταίο studio album, αλλά και το live album, πραγματικά με έβαλαν σε ένα μονοπάτι ώστε να ανακαλύψω εκ νέου τη μπάντα και το τι είμαστε.
Επίσης, τι σε έκανε να ονομάσεις το album έτσι; Υπάρχει κάποια γενική έννοια ή κάποιο κρυφό νόημα πίσω από τον τίτλο;
Το αστείο είναι ότι για τα albumτων The Eternal δεν σκέφτομαι τους τίτλους, απλά εμφανίζονται. Το “Waiting For The Endless Dawn” μιλάει για τη λαχτάρα της εσωτερικής γαλήνης από τις αναταραχές της ζωής, αλλά συχνά μπορούμε να περιμένουμε για μια καλύτερη μέρα όταν μας προσπερνούν όλα γύρω μας. Το γρασίδι είναι πάντα πιο πράσινο κάπου αλλού, αλλά ζούμε σε μία εγωιστική κοινωνία ενώ όλοι περιμένουμε πάντα κάτι καλύτερο.
Σε αυτό το album κάνει την παρθενική του εμφάνιση ο Richie Poate. Πες μας μερικά πράγματα γι’ αυτόν και πόσο σημαντική ήταν η συμβολή του σε αυτό;
Ο Richie είχε ένα μεγάλο αντίκτυπο στο συγκρότημα. Είναι γνωστός στην Αυστραλία για τους Dreadnought με τους οποίους είναι πολύ επιτυχημένος εδώ, οπότε είναι ένας τραγουδοποιός με μεγάλη δισκογραφία και να τον έχουμε στο συγκρότημα όπου εγώ ήμουν ο κύριος συνθέτης είναι αναζωογονητικό. Είμαστε και οι δύο δημιουργικοί και λατρεύουμε το να γράφουμε και να ηχογραφούμε, οπότε μπορείς να πεις ότι έχουμε αναπτύξει μία ίση συνεργασία το οποίο είναι πρωτόγνωρο για εμένα. Ήρθε όταν το album είχε ήδη ξεκινήσει, αλλά έγινε συμπαραγωγός μαζί με εμένα. Είναι ένας εξαιρετικός μουσικός και πραγματικά ανυπομονώ να γράψω το νέο album μαζί του από την αρχή.
Το “Waiting For The Endless Dawn” είναι το πρώτο album στο οποίο έκανες όλη τη παραγωγή και μίξη. Ήταν αυτό το σχέδιο από την πρώτη στιγμή ή απλά έγινε;
Έκανα την παραγωγή και μίξη στο προηγούμενο album επίσης, αλλά αυτό είναι το πρώτο που γίνεται αποκλειστικά στο studio μου. Ναι, αυτό ήταν το σχέδιο και πολύ πιθανόν αυτό θα γίνεται από εδώ και πέρα. Μας επιτρέπει να έχουμε ένα ολοκληρωτικά δημιουργικό έλεγχο και μας αφήνει χρόνο για να αναπτύξουμε τη μουσική. Σε μια βιομηχανία που δεν υπάρχει πολύ budget, είμαστε πολύ τυχεροί που έχω αυτή την ικανότητα επειδή μας δίνει μεγάλη ελευθερία. Κάνω παραγωγές σε album διάφορων συγκροτημάτων αυτή την περίοδο, οπότε είμαι τυχερός να δουλεύω σε αυτό που απολαμβάνω.
Ποιοι είναι υπεύθυνοι για το mastering και το εξώφυλλο του album; Έχετε δουλέψει μαζί τους στο παρελθόν;
Ο φοβερός Joseph Carra στο Crystal Mastering, πολύ προσγειωμένος τύπος ο οποίος δούλεψε και στο ντεμπούτο μας “The Sombre Light Of Isolation”. Βολεύει πολύ που είναι σε απόσταση δέκα λεπτών από το studio μου. Το artwork έγινε από την Barnel Photography στην Αμερική, του Bairon Rivera. Είδα τη φωτογραφία του με τίτλο “New Dawn” και ταίριαξε γάντι. Μου αρέσει πάρα πολύ το εξώφυλλο, πολύ ταλαντούχος φωτογράφος.
Γυρίσατε ένα καταπληκτικό videoclip, σαν μίνι ταινία, για το “The Wound”. Πες μας μερικά πράγματα γι’ αυτό.
Το γυρίσματα και παραγωγή του “The Wound” έγιναν στην Πορτογαλία από τον περίφημο κινηματογραφιστή Guilherme Henriques. Είναι μία ιστορία για την απώλεια, την αποσύνδεση και την προσπάθεια συμφιλίωσης. Ήταν υπέροχο να έχουμε κάποιον έξω από το συγκρότημα για να δώσει τη δική του ερμηνεία για το τραγούδι επειδή τότε πραγματικά έχεις μία δημιουργική κατάσταση στην οποία η τέχνη του τραγουδιού εκφράζεται με δύο διαφορετικά μέσα. Αναλογιζόμενος τους περιορισμούς του budget, ο Guilherme και η ομάδα του στην Πορτογαλία έκαναν μία φανταστική δουλειά. Είναι πραγματικά δύσκολο να φτιάξεις ένα συνεκτικό κομμάτι βρισκόμενος στην άλλη πλευρά του πλανήτη από τον άλλον και περάσαμε κάποιες δύσκολες στιγμές, αλλά τα καταφέραμε. Πιστεύω ότι το videoσυμπληρώνει πολύ καλά το τραγούδι και πραγματικά φέρνει το σινεματικό στοιχείο στην πρώτη γραμμή.
Υπάρχουν επίσης μερικοί καλεσμένοι στο album. Για παράδειγμα, ο Mikko Kotamäki των Swallow The Sun εμφανίζεται στο “In The Lilac Dusk ”που βγήκε και σε lyric video. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Ξεκινήσαμε με την Firebox Records, όπως και οι Swallow The Sun, και έχουμε παίξει μαζί αρκετές φορές τα προηγούμενα χρόνια. Πάντα ήμουν φίλος με τον Mikko και λάτρευα τη φωνή του, οπότε όταν ξεκίνησα να γράφω το “In The Lilac Dusk” ήξερα ότι τον ήθελα να τραγουδήσει και είμαι χαρούμενος που είπε το ναι. Η Emily Saaen συμμετέχει σε γυναικεία φωνητικά από το “Kartika” και μετά, είναι μία πολύ ταλαντούχα τραγουδίστρια και καθηγήτρια φωνητικής και φυσικά καλή φίλη εδώ και καιρό. Επίσης φέραμε μια βιολίστρια, την Erica Kennedy, η οποία έχει δουλέψει με τη Συμφωνική Ορχήστρα της Μελβούρνης. Η δουλειά της είναι επίσης εκπληκτική.
Ο Martin Powell( ex-My Dying Bride, ex-Cradle Of Filth) συμμετέχει στα πλήκτρα σε αυτό το album. Δουλέψατε μαζί και στο “When The Circle…”. Θεωρείται πλέον το πέμπτο μέλος του συγκροτήματος;
Ο Martin κι εγώ έχουμε μία μακριά μουσική σχέση, αρχικά στα τέλη των ’90s με τους Cryptal Darkness. Μετά ήταν ο περιοδεύων πληκτράς στη μπάντα που είχα με τον Duncan Patterson (ex–Anathema), τους Alternative 4, όπως και στις δύο τελευταίες The Eternal κυκλοφορίες. Θα ήθελα να τον θεωρώ μέλος μας, αλλά έχει απομακρυνθεί από τη μουσική βιομηχανία οπότε δεν ξέρω τι θα φέρει το μέλλον γι’ αυτή τη συνεργασία. Είναι όμως ένας από τους καλύτερους φίλους μου, ένας φανταστικός και αληθινός μουσικός, όπως και ένα μεγάλο κομμάτι του ήχου αυτού του δίσκου.
Φαίνεται πως οι The Eternal έχουν ένα ιδιαίτερο δέσιμο με τη Φινλανδία. Η πρώτη σας εταιρεία για τις τρεις πρώτες κυκλοφορίες σας ήταν η Firebox Records που εδρεύει εκεί και τώρα ανήκετε στο δυναμικό της Inverse Records, επίσης από αυτή τη χώρα. Ήταν κάτι που έγινε τυχαία ή δεν το σκέφτηκες ποτέ αυτό στο παρελθόν;
Φαίνεται πως έχουμε, τους αρέσει η αργή και σκοτεινή μουσική. Δεν ξέρω γιατί καταλήγουμε με συμβόλαια στη Φινλανδία, ίσως είναι οι μόνοι αρκετά πιωμένοι ώστε να μας υπογράψουν (γέλια). Αλλά μου αρέσει να δουλεύω με Φινλανδούς και είμαι πολύ ευχαριστημένος μέχρι στιγμής από την Inverse Records. Εξαιρετικά παιδιά.
Θα ανεβείτε στη σκηνή για περιοδεία ή μεμονωμένες συναυλίες;
Ελπίζουμε σε περιοδεία. Θα ξεκινήσουμε πρόβες αυτή τη βδομάδα και ακολουθούν συναυλίες στην Αυστραλία. Ελπίζω να μπορέσουμε να κάνουμε και μία ευρωπαϊκή περιοδεία αν η ανταπόκριση για το albumσυνεχίζει να είναι καλή.
Ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη Mark. Μπορείς να την κλείσεις όπως θες.
Ευχαρίστησή μου. Σε ευχαριστώ για τη στήριξη. Οι αναγνώστες σας ελπίζω να αφιερώσουν λίγο χρόνο να ακούσουν το “Waiting For The Endless Dawn”. Τα λέμε στην περιοδεία!
Νίκος Σιγλίδης
Μετάφραση: Γιώργος Τερζάκης
http://www.the-eternal.com/
https://www.facebook.com/TheEternal
https://www.youtube.com/user/theeternalband
https://theeternal.bandcamp.com/
https://twitter.com/theeternalband
Band Members
Mark Kelson – Κιθάρες, Φωνητικά
Marty O’Shea – Τύμπανα
Dave Langlands – Μπάσο
Richie Poate – Κιθάρες
Discography
The Sombre Light Of Isolation, 2004
Sleep Of Reason, 2006
Kartika, 2009
Under A New Sun, 2011
When The Circle Of Light Begins To Fade, 2013
Waiting For The Endless Dawn, 2018
