AlbumsΚριτικές

The Eternal – Waiting For The Endless Dawn (Inverse)

Επιτέλους! Μια από τις αγαπημένες μου μπάντες από την Αυστραλία κυκλοφορεί και πάλι μια νέα δουλειά. Ο λόγος για τους The Eternal, τους οποίους ακολουθώ σε όλη τους την μέχρι τώρα πορεία. Το The Sombre Light Of Isolation θυμάμαι χαρακτηριστικά πως ήταν από τα πρώτα promo album που είχαν έρθει στο περιοδικό, πίσω στο μακρινό 2004, το οποίο έπεσε στα δικά μου χέρια για κριτική. Τόσο σαγηνευτικό που από την πρώτη στιγμή θεωρούσα τον εαυτό μου οπαδό του σχήματος. Ακολούθησαν τα εξαιρετικά Sleep Of Reason” (2005) & “Kartika” (2009), μέχρι που μετά την κυκλοφορία του “Under A New Sun” (2011) τους έχασα. Ανάμεσα σε αυτό και την παρούσα κυκλοφορία που καλούμε να σας παρουσιάσω, ονόματι Waiting For The Endless Dawn”, μεσολάβησε άλλη μια κυκλοφορία, ο δίσκος When The Circle Of Light Begins To Fade” (2013).

Όσοι λοιπόν στον έκτο δίσκο του σχήματος, (κακώς) αγνοείται ακόμα σας καλώ να προετοιμαστείτε σε ένα φανταστικό, επικό ταξίδι διάρκειας εβδομήντα πέντε λεπτών (!!!) σε σκοτεινά, doomy, μελαγχολικά αλλά συνάμα συναρπαστικά ηχοτόπια. Στην μουσική λοιπόν των The Eternal μπορείτε να συναντήσετε στοιχεία και μνήμες που σας παραθέτουν κατά βάση στην μουσική εξέλιξη των Paradise Lost, αναμεμιγμένη σε μια συνταγή της οποίας τα συστατικά μπορούν να φέρουν την ονομασία My Dying Bride, (πρώιμους) Anathema, Draconian και μια μικρή δόση από (πρώιμους) Sentenced. Ίσως και κάπου στο βάθος υπάρχει και ένα υποβόσκον συστατικό το οποίο ονομάζεται Pink Floyd και κάνει όλη την δουλειά. Όμως υπάρχει κάτι περισσότερο από αυτό, το οποίο κάνει το Waiting For The Endless Dawn τον καλύτερο δίσκο του εν λόγω ιδιώματος για φέτος.

Αρχικά, σε αυτό συμβάλει η μαεστρία του Mark Kelson, κιθαρίστα/τραγουδιστή του σχήματος, ο οποίος και πάλι συνθετικά έχει καταφέρει το απίστευτο! Αν και μεγάλος σε διάρκεια ο δίσκος, εμένα προσωπικά δεν με κουράζει καθόλου. Γιατί κακά τα ψέματα, ένας δίσκος με τέτοια διάρκεια “φλερτάρει” με το να περάσει απαρατήρητος. Όχι όμως αυτός ο δίσκος. Μάλλον το ότι η παραγωγή έγινε και από τον έτερο κιθαρίστα, Richie Poate, δείχνει ότι το σχήμα έχει εργαστεί σκληρά. Φοβερές μελωδίες στις κιθάρες, καθολικά στιβαρό παίξιμο από όλους και φωνητικά που συναρπάζουν! Δεν θες κάτι άλλο!

Κατά δεύτερον, μεγάλο ευτύχημα για τους Αυστραλούς είναι ότι ως studio/μόνιμο μέλος έχουν εντάξει στο σχήμα τους τον Martin Powell (exMy Dying Bride, exCradles Of Filth) στα πλήκτρα. Το παίξιμο του έχει δώσει ένα ιδιαίτερο χαρακτήρα στα κομμάτια του δίσκου. Φιλική συμμετοχή βέβαια στο δίσκο έχει υπάρξει από τον εξαιρετικό Mikko Kotamäki των Swallow The Sun ενώ η προσθήκες των Emily Saaen & Erica Kennedy στα guest φωνητικά και το βιολί αντίστοιχα δίνουν ένα μικρό bonus στο όλο εγχείρημα.

Τρίτον, έχουν πάρει ένα από τα πιο γνωστά κομμάτια του δημοφιλούς Αυστραλέζικου pop/rock σχήματος Icehouse, το Dont Believe Anymore”, του αλλάξανε τα φώτα και το έκαναν πραγματικά δικό τους. Αν δεν γνώριζα το κομμάτι, θα έλεγα είναι από τις εκπλήξεις του δίσκου!

Αυτό το άλμπουμ είναι απλά εκπληκτικό. Για μερικούς μπορεί να είναι “too much” να κάτσουν να ακούσουν “μονοκοπανιά” έναν δίσκο με τέτοια διάρκεια, αλλά θέλω να με πιστέψετε, αξίζει στο έπακρο! Στο τέλος απλά θα είστε μαγεμένοι.

ΥΓ.: Βρείτε και δείτε στο YouTube την μικρής διάρκειας ταινία βασισμένη πάνω στο κομμάτι του σχήματος, “The Wound”. Η “μπάλα έχει χαθεί”…

9/10
Νίκος Σιγλίδης
[email protected]

nano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|bothwhale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||bothRodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||bothTatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X