Οι A Life Divided έχουν ένα χαρακτηριστικό electro-rock μοτίβο βασισμένο σε εναλλακτικά στοιχεία από την προηγούμενη δεκαετία. Έχουν μια μεγάλη ιστορία πίσω τους στη μουσική παραγωγή από το 2003 και μας παρουσιάζουν το έκτο τους ολοκληρωμένο album. Η μπάντα μας εμφανίζει έναν σκληρότερο εαυτό ακόμα και από αυτόν στο “The Great Escape” και στο “Passenger”, διατηρώντας τη μελωδικότητα της στον εναλλακτικό της χαρακτήρα, αποδιδόμενη με αναβαθμισμένο ήχο.
Από την αρχή του album ερχόμαστε σε επαφή με τις σκληρότερες προδιαγραφές τους, μέσω της κιθάρας στο δεύτερο κομμάτι “Dry Your Eyes”. Βέβαια, δεν γίνονται ξεκάθαρες στα επόμενα τραγούδια για το που θα καταλήξουν, διότι κυριαρχεί το electro με πιο χαλαρή διάθεση, που αποτυπώνεται και στις κιθάρες. Στο έκτο πλέον κομμάτι “Rock ’N’ Roll Star” υπάρχουν nu hard rock στοιχεία εναρμονισμένα βέβαια με το εναλλακτικό μοτίβο της μπάντας. Τα riffs αγριεύουν πιο πολύ με το “Echoes”, το οποίο βέβαια δεν χάνει τη χαλαρότητα στα κουπλέ και την μελωδικότητα των refrain. Μου άρεσαν ιδιαίτερα τα φωνητικά στη μέση του κομματιού. Ως που φτάνουμε στο “Anybody Out There” με καθαρά nu metal στοιχεία. Τα φωνητικά διατηρούν το old-school pop rock ύφος τους στο μεγαλύτερο μέρος, δίνοντας ένα περίεργο αίσθημα και κάπου στη μέση ξεπροβάλουν screams, που θα τα προτιμούσα για όλο το κομμάτι. Στο “Circles” ακούμε αρμόνιο από 90s εποχές και σε συνδυασμό με τη σχετικά σκληρή κιθάρα να δίνει ένα θεσπέσιο ήχο στα ρεφρέν.
Οι A Life Divided δεν ήταν ποτέ metal μπάντα, ωστόσο σε αυτό το album δίνουν την αίσθηση της αυξανόμενης έντασης στο πέρασμα των τραγουδιών. Έτσι, σαν να αποκτούν αγριότερα ένστικτα, που τα υποστήριξαν αρκετά καλά. Μου έδωσαν όμως και μια εικόνα ότι ακόμα δεν έχουν καταλήξει τόσο σε ένα ύφος και ότι ακροβατούν λίγο στις εντάσεις των ειδών, σαν να πειραματίζονται σε αυτό το album. Φυσικά, στην περιγραφή τους μας ενημερώνουν για ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο και μάλιστα στην χρυσή εποχή των 80s, βέβαια δεν ξέρω κατά πόσο τα κατάφεραν. Ενώ εκτελεστικά υπήρχε ενδιαφέρον στις συνθέσεις, κάπου μπερδεύτηκα με το χαλαρό pop alternative synth, τα pop rock φωνητικά και τις σκληρές κιθάρες από ένα σημείο και μετά.
6,5/10
Νίκος Καρβουνόπουλος
