Αρχές Σεπτέμβρη, η μέρα μικραίνει, το φθινόπωρο πλησιάζει, οπότε τι καλύτερο από το να ακούσεις ένα δίσκο με τη λέξη November στον τίτλο του; Ή τουλάχιστον εγώ έτσι το σκέφτηκα μιας και μισώ τη ζέστη και το καλοκαίρι και όλο τον κόσμο. Αλλά ας περάσουμε στο δια ταύτα. Από το Connecticut μας έρχονται οι Fires In The Distance (εντάξει, ονοματάρα!) και παίζουν melodic doom metal με αυτό το δίσκο να αποτελεί το ντεμπούτο τους.
Η μπάντα είναι ξεκάθαρα επηρεασμένη από τους Insomnium και τους Swallow The Sun (ίσως λίγο παραπάνω από τους δεύτερους) στο θέμα των μελωδιών τους και μπορώ να πω πως μέχρι ενός σημείου απόλαυσα την κυκλοφορία αυτή. Όχι μόνο γιατί είμαι λάτρης του melodic death metal και θεωρώ ότι το είδος δεν έχει πάρει την προσοχή που του αξίζει από το ευρύ metal κοινό αλλά κι επειδή από όποια σκοπιά και να το πάρεις, η μπάντα έχει ρίξει δουλειά στο δίσκο της. Αυτό φαίνεται τόσο από τις μελωδίες οι οποίες είναι σε ένα βαθμό αρκετά καλογραμμένες και από το πώς έχουν τοποθετηθεί μέσα στα κομμάτια, καθώς τους δίνουν ροή και δεν κουράζουν ιδιαίτερα παρά τη μεγάλη τους διάρκεια.
Κάτι όμως που θα πρέπει να προσέξουν είναι η έλλειψη ξεσπασμάτων στις συνθέσεις τους που εδώ δεν υπάρχουν. Και εντάξει δεν κάνει μεγάλη ζημιά η απουσία τους εδώ, σε αντίθεση με άλλους δίσκους που αυτό τους καταστρέφει τελείως αλλά σίγουρα τον υποβαθμίζει με καθώς δεν του δίνει αρκετή ποικιλία. Και όταν δεν υπάρχει αρκετή ποικιλία σε ένα δίσκο, η ποιότητα αυτομάτως πέφτει.
Προφανώς και δεν είναι το ξύλο το παν, αλλά τοποθετημένο σωστά, μπορεί να βοηθήσει στην ποιότητα μιας σύνθεσης. Έχουν χρόνο να το διορθώσουν αυτό σε μελλοντικές τους κυκλοφορίες και να παρουσιάσουν κάτι ακόμα πιο δυνατό. Έτσι κι αλλιώς το album πιστεύω πως είναι μια πρόγευση του τι μπορεί να κάνει το συγκρότημα στο μέλλον. Περιμένω να επανέλθουν δριμύτεροι.
7/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
theoskats@yahoo.gr
