Οι 10:13 είναι ένα one-man black metal project από τον multi-instrumentalist Neil Carter και το “Result Of An Iron Age” θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα άτυπο concept album, το οποίο πραγματεύεται ένα post-apocalyptic περιβάλλον και που καταπιάνεται με την ανθρώπινη παρακμή. Πιασάρικο θέμα για τέτοιου είδους δίσκο. Όλη αυτή η θεματολογία μελοποιείται με τη χρήση πολλών progressive στοιχείων, ρυθμικής πολυπλοκότητας και πολυστρωματικά όργανα όπως heavy riffs, πλήκτρα, samples για κάποιο λόγο, καθώς και mouth organ.
Κανείς δεν έχει θέμα με το να γίνονται πειραματισμοί σε black metal δίσκους. Απόδειξη άλλωστε και η επιτυχία που έχει σημειώσει τα τελευταία χρόνια η εξέλιξη του post-black. Τo πρόβλημα είναι πως στους 10:13 o Neil “του ‘δωσε και κατάλαβε”, με την πολύ κακή έννοια. Είναι τόσο πειραματικό που αδυνατεί να πλησιάσει έστω και λίγο σε κάποιο είδος ώστε να ξέρει ο άλλος προς τα που πρέπει να κινηθεί. Η σύνθεση των κομματιών είναι τόσο δομικά υπεραπλουστευμένη σε σημείο να ηχεί όπως να ‘ναι, κάνοντας το ένα μουσικά “random” δίσκο που μοιάζει λες και ηχογραφήθηκε υπό την απειλή όπλου. Επικρατέστερη black metal στιγμή αποτελεί μάλλον το “Black Book Of Death”, αφήνοντας τα υπόλοιπα δέκα κομμάτια να χαροπαλεύουν με την τύχη τους μέσα σε όλη αυτή την ορχηστρική λαίλαπα που, δυστυχώς, στο μεγαλύτερο κομμάτι της ακρόασης τα κάνει να ηχούν σαν μία εκτενή και άτεχνη βαβούρα ακόμα και για τους fans του συγκεκριμένου ιδιώματος.
Όσο σκληρό και άκαρδο κι αν ακούγεται από μέρους μου, το “Result Of An Iron Age” δεν ακούγεται ούτε μετά από κατανάλωση χόρτου. Δεν έχει καμία ενδιαφέρουσα στιγμή, δεν προσφέρει απολύτως τίποτα, δεν έχει βάθος και προσπαθεί να γίνει avant-garde ενώ δεν του βγαίνει. Α! Σας είπα πως εδώ έχουμε και συμμετοχή του Derek Sherinian (Sons Of Apollo, ex-Dream Theater); Πραγματικά, τι να σκεφτόταν άραγε;
2/10
Χάρης Μπελαδάκης
[email protected]
