“As long as we can continue putting yellow tape around the drum-sticks, the Mike stands and the guitar cables, we ‘re gonna keep doin’ it”. Τάδε έφη Michael Sweet στις πιο πρόσφατες δηλώσεις του. Πράγματι, όταν στα τέλη του 2012 έμαθα πως οι θρυλικοί Stryper σκόπευαν να βγάλουν νέο δίσκο, και μάλιστα με τον αντιπροσωπευτικότατο τίτλο “Second Coming”, χάρηκα απίστευτα. Δυστυχώς, αυτή η “Δευτέρα Παρουσία” δεν ήρθε (ούτε φέτος) με τη μορφή νέου studio album. Μετά το album διασκευών “The Covering”, τη σκυτάλη παίρνει αυτό εδώ το δισκάκι, που επί της ουσίας είναι μία συλλογή των μεγαλύτερων επιτυχιών της μπάντας με επαναηχογραφημένη μορφή. Το “Second Coming” περιέχει συνολικά 16 κομμάτια, εκ των οποίων υπάρχουν δυο νέες συνθέσεις. Πρώτο είναι το “Bleeding From Inside Out”, ένα αργόσυρτο τραγούδι ιδιαίτερα heavy διαθέσεων, με μελωδικό refrain στο κλασικό Stryper ύφος της τελευταίας δεκαετίας. Δεύτερο είναι το “Blackened”. Ελαφρώς πιο αδύναμο από το προηγούμενο αλλά με περισσότερες 80’s επιρροές, το κομμάτι είναι ο χαμένος κρίκος που ενώνει το χθες με το σήμερα. Από εκεί και πέρα, τα υπόλοιπα 14 κομμάτια του “Second Coming” καλύπτουν την κλασική 1984-1986 περίοδο των Stryper, από το τρισμέγιστο “The Yellow And Black Attack” EP μέχρι και το παρ’ oλίγον εμπορικό “To Hell With The Devil”. Είναι ένα τέλειο δείγμα για να διαπιστώσεις σε τι άψογη φόρμα εξακολουθούν να βρίσκονται τα αδέλφια Sweet. Είναι μία κυκλοφορία που προσπαθεί να σου προσφέρει λύτρωση από τα μέτρια “Reborn” και “Murder By Pride”. Είναι η αγέρωχη δύναμη από τα δάχτυλα του Oz Fox που υπόσχεται μία δισκογραφική συνέχεια αντάξια με το παρελθόν τους. Είναι η θριαμβευτική επιστροφή του Timothy Gaines στο μπάσο (φαίνεται καλύτερα στα νέα κομμάτια) που δεν αφήνει περιθώρια αδιαφορίας. Με λίγα λόγια, είναι μία κυκλοφορία που συνοψίζει τους λόγους για τους οποίους οι Stryper θεωρήθηκαν ανοιχτά ως η πρώτη christian rock μπάντα που κέρδισε αναγνώριση στο mainstream μουσικό κόσμο. Μοναδικό στοιχείο που μπορεί να χαρακτηριστεί “κακό” είναι η ελάττωση της διαχρονικότητας. Αν είσαι από εκείνους που δε θέλουν να ακούνε all-time classics σαν τα “Loud N’ Clear”, “Soldiers Under Command”, “Free” και “More Than A Man” μέσα από μία πιο εξελιγμένη παραγωγή και ορισμένους μικρούς αυτοσχεδιασμούς στη φωνή του Michael Sweet, τότε δε μπαίνω στον κόπο να σου το προτείνω. Αν όμως αγαπάς τους Stryper όπως και να ‘χει, τότε το ακούς έστω και για συναισθηματικούς λόγους. Τί μένει τώρα; Ένα νέο album. Και ο Θεός, που τόσο εξυμνούν, ας βάλει το χέρι του!
7/10
Χάρης Μπελαδάκης
